ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران در واکنش به تصویب قطعنامه پیشنهادی کانادا علیه کشورمان در مجمع عمومی سازمان ملل، با صدور بیانیه‌ای نسبت به برخورد سیاسی، ابزاری و ریاکارانه کشور‌های غربی با حقوق بشر و نهاد‌های بین‌المللی حقوق بشری برای اعمال فشار بر کشور‌های مستقل، به‌شدت اعتراض کرد؛ متن این بیانیه به شرح زیر است:

رژیم نژادپرست کانادا که کارنامه تاریکی در زمینه حقوق بشر دارد و به نقض گسترده حقوق بشر به‌ویژه در رابطه با حقوق زنان و دختران، بومیان و مهاجران می‌پردازد، با همراهی برخی کشور‌های مدعی دیگر که به‌واسطه حمایت‌های همه‌جانبه از رژیم جنایت‌کار، کودک‌کش و نسل‌کش صهیونیستی بیش از پیش اعتبار خود را از دست داده‌اند و حتی مورد انتقاد شدید مردم خود نیز قرار گرفته‌اند، قطعنامه‌ای علیه کشورمان را در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رساندند که از حمایت حداقلی ۸۰ کشور برخوردار شد و ۱۱۲ کشور به آن رای منفی و ممتنع داده یا در رای‌گیری غایب شدند.

این قطعنامه در حالی به تصویب رسید که رژیم جنایت‌کار صهیونیستی با حمایت‌های همه‌جانبه بانیان این قطعنامه ضدایرانی، نمایشگاهی از جنایت علیه بشریت، جنایت جنگی، نسل‌زدایی و پاکسازی نژادی و قومی را علیه مردم مظلوم غزه برپا کرده و به کشتار بی‌امان شهروندان از جمله زنان و کودکان بی‌گناه ادامه می‌دهد.

این کشور‌های مدعی حقوق بشر باید پاسخ دهند که در واکنش به کشتار بیش از ۵۰ هزار نفر انسان بی‌گناه در غزه که بنابر اعلام دفتر کمیسر عالی حقوق بشر بیش از ۷۰ درصد آنان زنان و کودکان هستند، چه اقدامی جز ارائه حمایت‌های سیاسی و دیپلماتیک و تجهیزات پیشرفته نظامی به رژیم صهیونیستی انجام داده‌اند؟ آیا به جز سرکوب تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم و دانشجویان معترض به جنایت علیه بشریت رژیمی که بنابر آمار منتشره ازسوی سازمان‌های بین‌المللی در هر ۱۰ دقیقه یک کودک را در غزه به شهادت رسانده و از سال گذشته تاکنون بیش از ۱۷ هزار کودک فلسطینی را سلاخی کرده و صد‌ها نوزاد را در مدت کوتاهی پس از تولّد درپی بمباران کور مناطق مسکونی، بیمارستان‌ها، مدرسه‌ها، چادر‌های آوارگان و همچنین نابود ساختن امکانات بهداشتی و درمانی به قتل رسانده، اقدامی انجام داده‌اند؟

آیا کشتار شهروندان غیرنظامی ازجمله زنان و کودکان بی‌گناه، سوزاندن وحشتناک کودکان در برابر چشمان مادرانشان، بمباران مدرسه‌ها، بیمارستان‌ها و چادر‌های آورگان کافی نبود تا کشور‌های مدعی حقوق بشر نشست ویژه‌ای را در شورای حقوق بشر تدارک کرده و کمیته حقیقت‌یابی را ایجاد کنند و به کمیته سوم مجمع عمومی رجوع کنند و بانی تصویب قطعنامه‌ای حقوق بشری علیه نسل‌کشی، جنایت علیه بشریت و جنایت‌های جنگی در غزه شوند؟

رفتار متناقض غرب در مواجهه با حقوق بشر شبیه طنز تلخی است که رژیم کانادا که همگان با نقض گسترده حقوق بومیان و همچنین کشف گور‌های دسته‌جمعی دانش‌آموزان بومی در این کشور آشنا هستند، با این وجود به خود اجازه می‌دهد که درباره وضعیت حقوق بشر در دیگر کشور‌ها اظهار نظر کند، کافی است وضعیت زنان در این کشور را بررسی کنیم تا به واهی بودن ادعا‌های این کشور در حوزه حقوق بشر پی ببریم: اکثریت قریب به اتفاق قربانیان کشف‌شده قاچاق انسان در کانادا، زنان و دختران هستند که ۲۵ درصد آن‌ها زیر ۱۸ سال سن دارند؛ از هر ۱۰۰ تجاوز جنسی، ۶ مورد به پلیس گزارش می‌شود؛ ۱۱ درصد از زنان، صدمه‌های جسمی ناشی از تجاوز جنسی را تجربه کردند و ۶۰ درصد قربانیان تجاوز زیر ۱۷ سال سن دارند؛ ۸۳ درصد از زنان معلول در طول زندگی خود مورد تجاوز یا آزار جنسی قرار می‌گیرند و ۵۷ درصد از زنان بومی نیز مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند.

• بیشتر بخوانید:
• ستاد حقوق بشر تصویب قطعنامه سیاسی درباره ایران را محکوم کرد
• رای شکننده مجمع عمومی سازمان ملل به نمایش ضدایرانی کانادا

نزدیک به ۵۰ درصد زنان در زندان‌های کانادا، زنان بومی هستند که زمان بیشتری را در سلول انفرادی می‌گذرانند و برای آزادی، شرایط سخت‌تری دارند؛ این در حالی است که از هر ۲۰ زن در کانادا، فقط یک نفر بومی است؛ نزدیک سه‌ونیم درصد از جمعیت بی‌خانمان را نیز زنان تشکیل می‌دهند؛ در هر شب، ۶ هزار زن اغلب با کودکان به پناهگاه‌های اضطراری پناه می‌برند؛ ۹۶ درصد از زنان بی‌خانمان نوعی تجاوز جنسی، سرقت، توهین و تهدید را تجربه کرده‌اند؛ ۷۵ درصد از زنان بی‌خانمان با اختلال‌هایی مانند اضطراب، افسردگی و اسکیزوفرنی دست‌وپنجه نرم می‌کنند, در سال ۲۰۲۱، حدود ۱۲۷ هزار و ۸۲ نفر در کانادا قربانی خشونت خانوادگی شده‌اند که ۶۹ درصد آن زنان و دختران بودند؛ در همین سال ۱۷۳ زن بر اثر خشونت کشته شدند که ۵۸ نفر آنان از زنان و دختران بومی بودند؛ شایان توجه است که مرگ و ناپدید شدن زنان و دختران بومی به‌عنوان یک چالش حقوق بشری در کانادا به حدی پیش رفته که این کشور در نهایت ناچار به اعلام وضعیت اضطراری ملی شد.

علاوه بر وضعیت زنان و دختران، حقوق مهاجران نیز در این کشور به‌صورت جدی نقض می‌شود؛ طبق آمار‌های منتشره، در سال ۲۰۲۳ افرادی که در بازداشت مهاجرت بودند، ازجمله افراد دارای معلولیت همچنان با دستبند و غل و زنجیر وارد فرایند حبس بدون محدودیت شدند؛ بازداشت مهاجرتی در کانادا سقف زمانی مشخصی ندارد؛ کانادا مهاجران و پناه‌جویان را ماه‌ها یا سال‌ها در زندان‌های استانی در کنار افرادی که به اتهام‌های جنایی یا محکومیت‌های جدی زندانی شده‌اند، نگهداری می‌کند و حتی گاهی آن‌ها را در سلول انفرادی قرار می‌دهد.

علاوه بر این، نقض حقوق بشر بومیان در کانادا در سال ۲۰۲۳ به حدی بود که گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد حقوق مردمان بومی در ماه جولای مرداد/ شهریور در گزارشی از سفرش به کانادا، از دولت این کشور خواست تا فورا به نژادپرستی عمیق، سیستمی و ساختاری که بر مردم بومی این کشور تاثیر می‌گذارد، رسیدگی و آن را مرتفع کند.

بنابراین، اینکه کانادا با این آمار وحشتناک در حقوق بشر به خود اجازه داده تا در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران نظر دهد، تنها اثبات‌کننده این استدلال است که هیچ حدومرزی برای دورویی، استاندارد‌های دوگانه و استفاده گزینشی از حقوق بشر در سیاست خارجی کانادا و متحدانش وجود ندارد.

ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران ضمن ابراز انزجار از برخورد سیاسی و ابزاری و ریاکارانه برخی کشور‌های غربی ازجمله آمریکا، کانادا، انگلیس، فرانسه و آلمان با حقوق بشر و مکانیسم‌ها و سازوکار‌های حقوق بشری و محکوم کردن تصویب قطعنامه ضدایرانی در مجمع عمومی سازمان ملل، از مراجع بین‌المللی حقوق بشر به‌ویژه کمیسر عالی حقوق بشر انتظار دارد که در مقابل این روند ایستادگی کرده و مانع خدشه بیشتر به اعتبار نهاد‌های بین‌المللی حقوق بشری ازسوی این کشور‌های مدعی شوند.

بی‌تردید، هر اقدامی ازسوی این کشور‌ها در این بازه زمانی با هدف منحرف نمودن افکار عمومی از فجایع شنیع رخ داده در غزه و ایجاد فضای تنفس مصنوعی برای رژیم کودک‌کش صهیونیستی صورت می‌گیرد و این در حالی است که پاسخ‌گو کردن و مجازات این رژیم به مطالبه عمومی بدل شده و باید به شکل گسترده‌ای در دستورکار نهاد‌های بین‌المللی حقوق بشری قرار گیرد.

انتهای پیام/