به گزارش اکوایران، فردین یزدانی، پژوهشگر اقتصاد شهری و مسکن، در گفتگو با ما درباره چشم‌انداز بازار مسکن در سال 1404 گفت: با توجه به پیش‌بینی‌های کلان اقتصادی، چند عامل اصلی در بازار مسکن تأثیرگذار خواهد بود. نخستین عامل، رشد اقتصادی محدود است. به دلیل کاهش سرمایه‌گذاری در اقتصاد کلان، رشد اقتصادی چشمگیری پیش‌بینی نمی‌شود. دومین عامل، تشدید انتظارات تورمی است. شرایط سیاسی و اقتصادی به گونه‌ای است که انتظارات تورمی در بازار کالا و خدمات در حال افزایش است. این امر ممکن است باعث افزایش نسبی قیمت مسکن شود، اما احتمالاً افزایش قیمت‌ها کمتر از نرخ تورم خواهد بود. سومین عامل، عدم افزایش تقاضای مؤثر است. به دلیل عدم رشد متناسب درآمد خانوار و هزینه‌های بالای خرید مسکن، تقاضای خرید احتمالاً کاهش خواهد یافت یا در بهترین حالت رشد نخواهد کرد.

او همچنین در خصوص تقسیم‌بندی واحدهای مسکونی و تقاضا در بازار مسکن افزود: «اگر واحدهای مسکونی را بر اساس متراژ تقسیم‌بندی کنیم، می‌توان گفت که معاملات واحدهای کوچک‌تر از ۷۵ متر، نسبت به واحدهای بزرگ‌تر وضعیت بهتری داشته‌اند. این واحدها به دلیل نیاز به سرمایه اولیه کمتر، همچنان جذابیت بیشتری برای خریداران دارند. در مقابل، واحدهای با مساحت بالا، به دلیل قیمت‌های بالاتر و کاهش توان خرید خانوارها، با رکود بیشتری مواجه هستند.»

یزدانی در ادامه گفت: «شاخص توان خرید مسکن نشان می‌دهد که در سال ۱۴۰۳، قیمت یک واحد ۸۰ متری نوساز به حدود ۵.۵ میلیارد تومان رسیده است. با توجه به سطح درآمد خانوار، دوره انتظار برای خرید مسکن در تهران به ۳۸ سال و در کشور به ۵۱ سال افزایش یافته است. این امر نشان می‌دهد که بازار واحدهای لوکس و بزرگ رشد چندانی نخواهد داشت و تقاضا بیشتر بر واحدهای کوچک متمرکز خواهد بود.»