در حالی که جمهوری اسلامی ایران همواره مخالفت خود را با روند تعیین به‌اصطلاح گزارشگر ویژه در موضوع حقوق بشر اعلام کرده و تاکید کرده است که این اقدام شورای حقوق بشر سازمان ملل ریشه در سیاسی‌کاری و سیاست‌زدگی‌های ضدایرانی دارد، مای ساتو، هفتمین به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر در ایران، در ۱۱ مرداد ۱۴۰۳ ماموریت خود را با انتشار پیامی ادعایی با وعده تعهد به مشارکت در گفت‌وگو‌های سازنده و ارزیابی‌های بی‌طرفانه آغاز کرد.

ساتو در پیام آغاز ماموریت خود که در شبکه اجتماعی ایکس منتشر شد، از آنچه تلاش خستگی‌ناپذیر جاوید رحمان، به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر ایران خواند، قدردانی کرد.

نگاهی به چند ماه گذشته از زمان آغاز فعالیت مای ساتو، به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع حقوق بشر در ایران، یک واقعیت تاریخی را آشکار می‌کند؛ ساتو همانند اسلاف خود و برخلاف وعده‌های داده‌شده در زمان آغاز فعالیت، سیاسی‌کاری و سیاه‌نمایی در موضوع ایران را در دستورکار خود قرار داده است.

این به‌اصطلاح گزارشگر سازمان ملل با استناد به گزارش‌های بی‌اساس و غرض‌ورزانه جمعی از چهره‌های شناخته‌شده به عناد با ایران و اتخاذ رویکرد‌های ضدایرانی درباره برخی از رویداد‌های مداخله‌ناپذیر در کشورمان ابراز نگرانی کرد.

این در حالی است که ستاد حقوق بشر و وزارت امور خارجه بار‌ها اعلام کردند که چنین موضع‌گیری‌های مداخله آشکار در صلاحیت قضایی ایران و تلاش‌هایی برای تداوم سیاسی‌کاری و استفاده ابزاری از موضوع حقوق بشر است.

ساتو نشان داده به حرکت در مسیر اسلاف خود یعنی بی‌توجهی به گزارش‌های رسمی ایران و استناد به گزارش‌های بی‌مبنا برای استفاده ابزاری از حقوق بشر در دوره به‌اصطلاح ماموریت خود مصمم است.

در همین رابطه زهره الهیان، رئیس سابق کمیته حقوق بشر کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با میزان با اشاره به تجربه ایران در دوره‌های کاری جاوید رحمان و احمد شهید، به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل، گفت: جاوید رحمان و احمد شهید به جای نگاه حقوقی، به جمهوری اسلامی ایران نگاه سیاسی و غرض‌ورزانه داشتند و به جای مفاهمه و برقراری گفت‌وگو سعی کردند یک‌جانبه و تحت تاثیر اپوزیسیون خارج‌نشین و گروه‌های معاند گزارش‌های خود را تنظیم کنند؛ آن‌ها هیچ‌گاه به گزارش‌های جمهوری اسلامی ایران که مستندا به آن‌ها ارائه شد یا گزارش‌های منصفانه سازمان‌های مردم نهاد ایران توجه نکردند؛ این مایه ناامیدی نسبت به سازوکار‌های حقوق بشری است.

کارشناس مسائل حقوق بشر، گفت: رویه سازمان ملل و سازوکار‌های حقوق بشری در موضوع ایران این است که به جای مفاهمه، گفت‌وگو و تعامل مثبت و سازنده به سمت غرض‌ورزی‌های سیاسی می‌روند و این غرض‌ورزی‌ها کاری را پیش نمی‌برند.

به گفته وی، دشمنان نظام با طرح شعار‌های توخالی با محوریت زنان تلاش کردند تا جمهوری اسلامی ایران را به چالش بکشند و طراحی بزرگی برای اهداف شوم خود با پوشش شعار‌های به ظاهر زیبا داشتند؛ پشت این شعار‌های حقوق زنان سرویس‌های جاسوسی و کمک مالی کنگره آمریکا و رژیم صهیونیستی قرار داشت تا ایستادگی ملت ایران را بشکنند، اما ملت ایران به‌ویژه زنان ایرانی متوجه توخالی بودن این شعار‌ها شدند.

الهیان همچنین با بیان اینکه تعیین یک زن به‌عنوان به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع ایران بخشی از سناریویی است که دشمنان با محوریت حقوق زنان ایرانی است، تصریح کرد: تعیین یک گزارشگر زن برای اجرای ماموریت بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران در همین چارچوب یک سناریوی شکست خورده است.

رئیس سابق کمیته حقوق بشر مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: موضوع حقوق بشر امروزه در سطح جهان تبدیل به موضوعی لوث و بی‌معنا شده است؛ ملت‌های جهان جنایت‌های رژیم صهیونیستی را در غزه می‌بینند، اما مجامع حقوق بشری در قبال این جنایت‌ها سکوت کرده‌اند؛ برای احیای حقوق بشر باید گام‌های مثبت برداشته شود؛ غزه و فلسطین برای مجامع و سازوکار‌های حقوق بشری جهان آزمایش بزرگی است.

• بیشتر بخوانید:
• مای ساتو و جاوید رحمان؛ دو روی یک سکه
• ادعا‌های جاوید رحمان روی ریل سیاسی‌کاری‌های شورای حقوق بشر

انتهای پیام/