پروژه رژیم صهیونیستی در نوار غزه به آشکارترین و خطرناک‌ترین مرحله خود رسیده است. این رژیم دیگر قصد خود برای آواره کردن اجباری فلسطینی‌ها از سرزمین مادری‌شان را پنهان نمی‌کند؛ اکنون این طرح را آشکاراتر از همیشه، از طریق لفاظی‌های رسمی در بالاترین سطوح، اعلام می‌کند. 

رژیم اشغالگر ازطریق اقدام‌های میدانی و اقدام‌های نهادی که برای تغییر شکل این جنایت به‌عنوان آنچه مهاجرت داوطلبانه طراحی شده، تلاش کرده است تا با سوءاستفاده از سکوت تقریبا کامل جامعه بین‌المللی، کارزار آوارگی مردم غزه را اجرا کند. 

سکوت جامعه بین‌المللی ادامه این جنایت و مصونیت رژیم صهیونیستی از مجازات را با وجود ماهیت بی‌سابقه نخستین نسل‌کشی پخش زنده بشریت، ممکن ساخته است.

رژیم صهیونیستی اکنون در تلاش بوده تا مرحله نهایی جنایت خود و هدف اصلی‌اش را اجرا کند؛ یعنی اخراج دسته‌جمعی فلسطینی‌ها از فلسطین، به‌ویژه از نوار غزه. 

اشغالگران به‌مدت یک سال‌ونیم، دست به نسل‌کشی، کشتار و مجروح کردن صد‌ها هزار نفر، پاکسازی کامل شهرها، از بین بردن زیرساخت‌های نوار غزه و آواره کردن نظام‌مند جمعیت آن در داخل این منطقه محصور زده است. هدف این اقدام‌ها نابودی مردم فلسطین به‌عنوان یک جامعه و به‌عنوان یک حضور جمعی است. 

طرح‌های فعلی برای کوچ اجباری، امتداد مستقیم پروژه دیرینه شهرک‌سازی-استعماری رژیم صهیونیستی است که با هدف محو موجودیت فلسطینیان و تصرف زمین‌ها انجام می‌شود. 

آنچه این مرحله را متمایز می‌کند، مقیاس و وحشیگری بی‌سابقه آن است؛ رژیم صهیونیستی بیش از ۲ میلیون نفر را هدف قرار داده که هدف یک نسل‌کشی تمام‌عیار شده‌اند و حتی از ابتدایی‌ترین حقوق بشر نیز محروم شده‌اند؛ آن هم تحت شرایط اجباری و غیرانسانی که زندگی عادی را غیرممکن می‌کند. 

هدف عمدی رژیم صهیونیستی این است که با تبدیل کردن کوچ به تنها راه بقا، فلسطینیان را تحت فشار قرار دهد تا باریکه محصور را ترک کنند.

یورو-مد مانیتور (ناظر حقوق بشر اروپا-مدیترانه) نوشت که رژیم صهیونیستی تاکنون در آشکار کردن اصول ضعیف حقوق بین‌الملل موفق شده است؛ رژیم صهیونیستی در کنار گذاشتن مسئولیت‌های قانونی و اخلاقی، تلاش می‌کند و قصد دارد اخراج گسترده فلسطینیان را به‌عنوان مهاجرت داوطلبانه به تصویر بکشد. این تلاشی آشکار برای تغییر نام پاکسازی قومی و آوارگی اجباری با استفاده از زبانی نادرست بوده و در تضاد مستقیم با حقایق حقوقی و واقعیت‌های موجود است. 

سازمان‌های حقوق بشری تاکید می‌کنند که جابه‌جایی اجباری براساس قوانین بین‌المللی یک جرم مستقل است. این شامل بیرون راندن افراد با استفاده از زور، تهدید یا سایر اشکال اجبار، بدون توجیه قانونی معتبر از مناطقی است که به‌طور قانونی در آن ساکن هستند.

• بیشتر بخوانید:
• بررسی جنایت‌های ضدانسانی رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین
• هشدار نهاد‌های بین‌المللی درباره افزایش آوارگی در سطح جهان

اجبار، در زمینه نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در نوار غزه، فراتر از نیروی نظامی است. این شامل ایجاد شرایط غیرقابل تحملی است که ماندن در خانه را در عمل غیرممکن یا تهدیدکننده زندگی می‌کند. یک محیط اجباری شامل ترس از خشونت، آزار و اذیت، بازداشت، ارعاب، گرسنگی یا سایر اشکال سختی است که افراد را از اراده آزاد محروم کرده و آنها را مجبور به ترک خانه خود می‌کند. 

لیما بوستامی، مدیر بخش حقوقی یورو-مد مانیتور، اظهار کرد: اسرائیل پیش از این مرتکب جنایت آوارگی اجباری علیه جمعیت غزه شده و آنها را بدون هیچ دلیل قانونی و در شرایطی که ناقض قوانین بین‌المللی است، به آوارگی داخلی رانده است. استثنائاتی که قانون اجازه آن را داده، تنها تخلیه موقت و تحت ضرورت نظامی ضروری را مجاز می‌دانند و درعین حال مناطق امن با حداقل استاندارد‌های کرامت انسانی را تضمین می‌کنند.

هیچ یک از این استاندارد‌ها رعایت نشده است. در واقع، اسرائیل از این الگوی گسترده و مکرر آوارگی به‌عنوان ابزاری برای نسل‌کشی با هدف نابودی و قرار دادن جمعیت در شرایط زندگی مرگبار استفاده کرده است.

امروزه، مردم نوار غزه شرایط فاجعه‌باری را تحمل می‌کنند که در تاریخ معاصر بی‌سابقه است. رژیم صهیونیستی تمام اشکال زندگی عادی را نابود کرده است؛ هیچ برق یا زیرساختی و هیچ خانه‌ای وجود ندارد؛ هیچ خدمات ضروری، هیچ سیستم مراقبت‌های بهداشتی یا آموزشی فعالی و هیچ خدمات آب آشامیدنی وجود ندارد. 

حدود ۲.۳ میلیون فلسطینی در کمتر از ۳۴ درصد از ۳۶۵ کیلومتر مربع نوار غزه محصور شده‌اند. حدود ۶۶ درصد از این سرزمین به مناطق به‌اصطلاح «حائل» یا مناطقی تبدیل شده که به‌طور کامل برای فلسطینی‌ها ممنوع است و یا از طریق بمباران‌ها و دستور‌های رژیم صهیونیستی به‌زور تخلیه شده‌اند. 

بیشتر جمعیت اکنون در چادر‌های آسیب‌دیده در بحبوحه شیوع قحطی، بیماری‌های واگیردار و انباشت زباله زندگی می‌کنند؛ شرایطی که نشانه‌ای از فروپاشی تقریبا کامل سیستم بشردوستانه است. 

رژیم صهیونیستی همچنان به‌طور نظام‌مند مانع ورود غذا، دارو و سوخت می‌شود؛ تمام وسایل باقی‌مانده برای بقا را نابود می‌کند و مانع هرگونه تلاشی برای بازسازی یا احیای حتی حداقل شرایط برای یک زندگی سالم می‌شود.

این شرایط موجود نتیجه یک فاجعه طبیعی نیست؛ بلکه رژیم صهیونیستی این شرایط را به‌طور عمدی به‌عنوان ابزاری اجباری برای فشار بر مردم برای ترک نوار غزه طراحی کرده است.

انتهای پیام/