مدتی (۱۸ روز) از اعلام توافق آتش‌بس میان رژیم صهیونیستی و گروه‌های مقاومت می‌گذرد، با این حال وضعیت انسانی در نوار غزه همچنان وخیم است. تقریبا همه اشکال کمک‌ها مختل شده و نیاز‌های فوری بشردوستانه برای حدود ۲.۳ میلیون ساکن نوار برآورده نشده است. 

با وجود توافق آتش‌بس اعلام‌شده در ۱۹ ژانویه (۳۰ دی)، که شدت بمباران و کشتار روزانه رژیم صهیونیستی را کاهش داد، وضعیت انسانی و شرایط زندگی همچنان وخیم است و خانه‌ها و زیرساخت‌ها در همه اشکال آن به‌شدت ویران شده است.

کافی نبودن کامیون‌های واردشده در غزه

اگرچه تعداد کامیون‌هایی که وارد نوار غزه می‌شوند افزایش یافته، اما تجزیه‌وتحلیل اولیه تیم ناظر حقوق بشر اروپا-مدیترانه (یورو-مد مانیتور) از حجم و نوع کمک‌هایی که وارد نوار غزه می‌شوند، نشان می‌دهد که بخشی از آن کالا‌هایی برای تجار است، یعنی اقلام غیر ضروری مانند تنقلات که برای مردم این باریکه اولویت ندارد. این درمورد سایر کمک‌هایی که در کامیون‌ها به سازمان‌های بین‌المللی در نوار ارسال می‌شود نیز صادق است.

درحالی که صد‌ها هزار نفر از غزه هر روز در شرایط غم‌انگیز زندگی می‌کنند، وضعیت انسانی در نوار غزه تنها بدتر می‌شود. تعهد‌های بین‌المللی به‌طور قابل ملاحظه‌ای رنج مردم را کاهش نداده‌اند و نگرانی‌های فوری بشردوستانه حل‌نشده باقی مانده است. 

از زمان اجرایی‌شدن توافق آتش‌بس، حدود ۹ هزار کامیون وارد نوار غزه شده‌اند، اما تنها حدود ۳۵ درصد از آنها به بخش شمالی نوار غزه رسیده‌اند. برآورد می‌شود که برای رفع نیاز‌های اضطراری به حدود هزار کامیون در روز نیاز باشد، اما تعداد کامیون‌هایی که قادر به رسیدن به این باریکه محاصره‌شده هستند از نصف این نیاز روزانه تجاوز نمی‌کند.

یورو-مد مانیتور گزارش کرد که بسیاری از کامیون‌هایی که وارد غزه شده‌اند به جای کمک‌های بشردوستانه، کالا‌هایی را برای بازرگانان حمل می‌کنند و بیشتر این کمک‌ها غیرضروری است.

کمبود سرپناه مناسب برای ساکنان غزه

نیاز فوری به سرپناه موقت در قالب چادر‌ها و خانه‌های موقت وجود دارد که قرار بود براساس توافق آتش‌بس ارائه شوند؛ صد‌ها هزار فلسطینی آواره از جنوب به مناطق مسکونی خود در بخش شمالی دره غزه بازگشته‌اند. با این حال، رژیم صهیونیستی تاکنون به توافق خود عمل نکرده است.

نیاز اولیه حدود ۱۲۰ هزار چادر تخمین‌زده شده، اما تنها ۹ هزار و ۵۰۰ چادر (که بیشتر آنها کوچک و با کیفیت پایین هستند) به نوار غزه رسیده است. این بدان معناست که چادر‌های واردشده تنها ۸ درصد از کل نیاز اضطراری را تشکیل می‌دهند و صد‌ها هزار نفر از ساکنان به‌دلیل تخریب گسترده خانه‌ها و ساختمان‌ها در سراسر این باریکه، به‌ویژه در رفح، شمال نوار غزه، و بخش بزرگی از شهر غزه و خان‌یونس، فاقد مسکن موقت هستند.

نوار غزه تنها نیمی از میزان سوخت و بنزین مورد نیاز را برای اجرای بخش خدمات پایه دریافت می‌کند.

• بیشتر بخوانید:
• واکاوی طرح ترامپ برای کوچاندن اجباری مردم غزه از منظر حقوق بین‌الملل
• ممانعت رژیم صهیونیستی از ورود کمک‌ها به شمال غزه

لوازم بهداشتی، لوله‌های آب، پنل‌های خورشیدی و مواد لازم برای بازسازی خانه، نیاز‌های فوری دیگری هستند که باید برای مردم غزه تامین شوند.

حدود ۸۵ درصد از چاه‌های آب در نوار غزه ویران شده و رژیم صهیونیستی واردات تجهیزات برای تعمیر و بازسازی آنها را ممنوع کرده است. براساس برآورد‌های شهرداری غزه و شهرداری‌های شمال نوار غزه، ۱۰۰ حلقه چاه در شمال این باریکه نیاز به بازسازی و تعمیر فوری دارند. 

تا به امروز، استفاده از هیچ ابزار یا سیستم مناسبی برای پاکسازی آوار، بازیابی اجساد قربانیان، پاکسازی خیابان‌ها، یا حذف سازه‌های در حال تخریب که جان مردم محلی در نوار غزه را به‌خطر می‌اندازد، مجاز نبوده است.

وضعیت نامناسب بیمارستان‌های نوار غزه

درمورد دستگاه‌ها و تجهیزات پزشکی، هیچ یک از تجهیزات مورد نیاز برای ازسرگیری عملیات بیمارستانی مانند دستگاه‌های‌ام‌آر‌آی وارد نوار غزه نشده است. این موضوع به‌ویژه درمورد بیمارستان الشفاء که اشغالگران ساختمان‌ها و تجهیزات آن را به‌طور گسترده تخریب و به آتش کشیدند، صادق است. 

در همین حال، بیمارستان اروپایی نیاز به‌طور فوری به تعویض دستگاه‌ام‌آر‌آی تخریب‌شده خود دارد و مجتمع پزشکی ناصر در خان‌یونس هنوز دستگاهی را دریافت نکرده است. 

همین موضوع درمورد تجهیزات رادیولوژی نیز صدق می‌کند؛ نوار غزه فاقد تمام دستگاه‌های اشعه ایکس و C-Arm است. از آنجایی که ژنراتور‌های آنها در جریان نسل‌کشی رژیم صهیونیستی نابود یا سوزانده شدند، اکنون بیمارستان‌ها به ژنراتور نیز نیاز دارند.

انتهای پیام/