مجمع عمومی سازمان ملل در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸، اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR) را تصویب کرد، سندی که پایه و اساس قوانین بین‌المللی حقوق بشر را بنا نهاد. 

اعلامیه جهانی حقوق بشر برخاسته از وحشت جنگ جهانی دوم و مبارزه جهانی علیه فاشیسم، با هدف تضمین حقوق و آزادی‌های اساسی هر فرد، صرف نظر از ملیت، نژاد، جنسیت، مذهب، یا موقعیت‌های دیگر بود. قرار بود این منشور مکمل منشور ۱۹۴۵ سازمان ملل باشد و تضمین کند که این حقوق در سطح جهانی مورد حمایت قرار می‌گیرد.

در بسیاری از نقاط جهان، همچنان شاهد نقض گسترده این حقوق هستیم. در غزه، ما شاهد پاکسازی قومی و نسل‌کشی هستیم، درحالی که حمله‌های نظامی مردم را در کرانه باختری اشغالی، لبنان و سوریه هدف قرار می‌دهند. درگیری‌ها در سودان و کامرون همچنان جان‌های بی‌شماری را می‌گیرد و نشان می‌دهد که نظم بین‌المللی لازم برای حمایت از حقوق بشر برای میلیون‌ها نفر همچنان وجود ندارد و برای کل بشریت در معرض خطر قرار گرفته است.

بحران در حکمرانی جهانی: فراخوانی برای پاسخگویی

مبارزه برای حقوق بشر با رویداد‌های اخیر مانند استعفای کریگ مخیبر، یکی از مقام‌های سازمان ملل در اکتبر ۲۰۲۳ (مهر ۱۴۰۲) برجسته شده است.

مخیبر در نامه استعفای خود ابراز نگرانی کرد که سازمان ملل در برابر فشار‌های دولت‌های قدرتمند به‌ویژه آمریکا، رژیم صهیونیستی و متحدانش سر فرود آورده و دفاع از مردم تحت ستم، حقوق بشر و قوانین بین‌المللی را رها کرده باشد.

وی به این نکته اشاره کرد که اعلامیه جهانی حقوق بشر در همان سال واقعه نکبت به تصویب رسید، رویدادی غم‌انگیز در تاریخ فلسطین که به آواره شدن صد‌ها هزار فلسطینی منجر شد.

در طول دهه‌ها، دولت‌های قدرتمند، به‌ویژه آنهایی که دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل هستند، به طور فعال اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر را تضعیف کرده‌اند. آنها به جای ایجاد صلح، امنیت و عدالت، تجاوزها، مداخله‌ها و جنگ‌های غیرقانونی را به ارمغان آورده‌اند. 

• بیشتر بخوانید:
• حقوق بشر اساس عدالت و صلح جهانی است
• تلاش غرب برای سیاسی‌سازی حقوق بشر با ابزار استاندارد‌های دوگانه

تحریم‌های اقتصادی و مالی غیرقانونی، اشغال غیرقابل توجیه با نیروی نظامی، تخریب زیرساخت‌های حیاتی مانند خطوط لوله گاز، ترور‌های آشکار و پنهان مقام‌های سیاسی و دولتی، سرکوب آزادی بیان به‌ویژه علیه افرادی که برای صلح اقدام می‌کنند، افزایش و استفاده غیرقابل کنترل از فناوری‌های نظامی، مداخله غیرقانونی در امور داخلی حاکمیت ملی کشور‌ها ازجمله دامن زدن به تغییر حکومت، اتحاد‌های نظامی مانند ناتو به سرکردگی آمریکا به‌جای تلاش برای حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلاف‌ها، همگی از مصادیق نقض حقوق بشر هستند.

نقض ناتو و غرب در نقض حقوق بشر

یکی از نمونه‌های بارز چگونگی تاثیر دینامیک قدرت جهانی بر حقوق بشر، درگیری جاری در غزه است، جایی که اهداف ژئوپلیتیکی و نظامی ناتو در بدتر شدن اوضاع نقش داشته است. دلایل این موضوع در ژانویه ۲۰۲۳ روشن شد، زمانی که اتحادیه اروپا و ناتو طی یک بیانیه مشترک اعلام کردند که قصد دارند از ترکیب قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی خود برای تعقیب اهداف مشترک به نفع شهروندان خود استفاده کنند. 

با این حال، مردمی که در فلسطین رنج می‌برند، و همچنین مردم رنج‌دیده مناطق دیگر جهان (مانند کشور‌های آفریقایی) تاثیر‌های این سیاست غرب تجربه کرده‌اند. این درگیری‌ها با حمایت اعضای ناتو/ اتحادیه اروپا تشدید می‌شود.

انتهای پیام/