قانون ممنوعیت فعالیت آژانس کاریابی و خدمات‌رسانی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا) مصوب کنست رژیم صهیونیستی از ۳۰ ژانویه ۲۰۲۵ (۱۱ بهمن ۱۴۰۳) اجرایی شد؛ این اقدام به معنای محروم شدن هزاران فلسطینی از درمان و آموزش است.

اقدام رژیم صهیونیستی برای اجرای قانون ممنوعیت فعالیت آنروا در حالی انجام شد که اعتراض‌ها و انتقاد‌های جدی به این تصمیم کنست رژیم صهیونیستی ابراز شد.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل در واکنش به تصویب قانون یادشده در کنست رژیم صهیونیستی در آبان سال جاری اعلام کرد که جایگزینی برای آنروا وجود ندارد.

سیندی مک کین، رئیس برنامه جهانی غذا نیز در واکنش به تصویب قانون ممنوعیت فعالیت آنروا در فلسطین، این آژانس را ضروری توصیف کرد و در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: این تصمیم پیامد‌های مخربی بر امنیت غذایی خواهد داشت.

رژیم صهیونیستی که آنروا را متهم به انجام اقدام‌های غیرقانونی کرده است، تاکنون مدرک و سندی برای اثبات اتهام‌های یادشده ارائه نکرده است.

با اجرای قانون ممنوعیت فعالیت آنروا در اراضی اشغالی فلسطین، بسیاری از فلسطینی‌ها از پیامد‌های این اقدام بر زندگی و آینده خود دچار هراس و نگرانی شدید شده‌اند.

مردم فلسطین در اراضی اشغالی به‌شدت نگران پیامد‌های ممنوعیت فعالیت آنروا هستند؛ یکی از ساکنان اردوگاه شعفاط در قدس شرقی اشغالی در این باره اظهار کرد: ما بسیار عصبانی و نگران هستیم، زیرا دسترسی ما به خدمات حیاتی قطع شده است.

وی گفت: همه ساکنان اردوگاه با این اقدام مخالف هستند.

یک فلسطینی بیمار هم با نشان دادن نسخه‌اش گفت که در نبود آنروا قادر به پرداخت هزینه و خرید دارو نیست.

وی با بیان اینکه من یک بیماری مزمن دارم و باید ماهانه دارو بخرم، گفت: درمانگاه آنروا علاوه بر درمان و ارائه دارو، واکسیناسیون کودکان را نیز انجام می‌داد.

یکی از ساکنان غزه ضمن توصیف آنروا به‌عنوان راه نجات نسل‌های مختلف فلسطینی‌ها، گفت: آنروا آموزش، مراقبت‌های بهداشتی و غذا را در زمان صلح و جنگ به‌طور یکسان فراهم کرده است؛ این آژانس ریه‌ای است که پناهندگان فلسطینی از آن تنفس می‌کنند.

وی که از آوارگان فلسطینی اسکان‌یافته در خان‌یونس غزه است، همچنین گفت: بدون آن، ما خفه می‌شدیم؛ فرزندان و نوه‌های من به مدرسه‌های آنروا می‌رفتند، ما در بیمارستان‌های آنروا مداوا می‌شدیم و آنروا به ما کمک می‌کرد سقف‌هایی را بالای سرمان داشته باشیم.

• بیشتر بخوانید:
• شبح فروپاشی آنروا در غزه
• ممنوعیت فعالیت آنروا؛ برشی از الگوی سیاسی‌سازی کمک‌های بشردوستانه

آنروا که در سال ۱۹۴۹ با تصویب قطعنامه ۱۴۹ سازمان ملل تاسیس شد و در سال ۱۹۵۰ کار خود را آغاز کرد، به دست‌کم ۷۰ هزار فلسطینی در قدس شرقی اشغالی خدمات پزشکی ارائه می‌داد و مدرسه‌هایی را برای آموزش هزاران دانش‌آموز فلسطینی اداره می‌کند.

تقریبا ۲ میلیون نفر از ساکنان غزه به شکلی به خدمات آنروا متکی هستند؛ آنروا در طول مدت جنگ ۱۵ ماهه رژیم صهیونیستی علیه غزه که ۴۷ هزار نفر از جمعیت این منطقه را قتل‌عام و بیشتر مناطق تحت محاصره را به ویرانه تبدیل کرده است، یک راه نجات حیاتی برای حمایت از ۲.۳ میلیون آواره فلسطینی بود.

فلسطینی‌های کرانه باختری نیز به خدمات آنروا وابسته هستند.

مدیر عملیات کرانه باختری آنروا اعلام کرد: هیچ نشانه‌ای از برنامه‌ها یا پیشنهاد‌های مقام‌های اسرائیلی، نه در قدس شرقی و نه در کرانه باختری به ما داده نشده است.

وی با بیان اینکه فروپاشی آنروا به نفع هیچ‌کس نیست، گفت: این اقدام اسرائیل بسیار نگران‌کننده است.

آنروا علاوه بر نقش حیاتی بشردوستانه، برای آوارگان فلسطینی به معنای تاکید بر حق بازگشت به سرزمین‌های اصلی خود بود؛ این آژانس سازمان ملل براساس قطعنامه ۱۴۹ بر حق پناهندگان فلسطینی برای بازگشت به خانه‌های خود و دریافت غرامت برای خسارت‌های وارده تاکید می‌کرد.

بسیاری از آنروا به‌عنوان نمادی از هویت فلسطینی یاد می‌کنند.

یک کارشناس مسائل آوارگان فلسطینی تاکید کرد: اسرائیل به‌شدت به این آژانس ضربه زده است؛ آنروا از بسیاری جهات محوری است؛ اقدام‌های اسرائیل علیه آنروا ویرانی سیاسی عظیمی برای پناهجویان در غزه، کرانه باختری، اردن، سوریه و لبنان به همراه دارد.

وی یادآوری کرد که بیش از ۲۰۰ مورد از تاسیسات آنروا در غزه تخریب شده و صد‌ها کارمند آن در جریان جنگ کشته شده‌اند؛ این علاوه بر کاهش‌های مالی گسترده است که بر توانایی آژانس در انجام مسئولیت‌هایش تاثیر می‌گذارد. 

انتهای پیام/