به گزارش ­خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از روابط عمومی دیوان عدالت اداری در  نامه ای که به وزارت بهداشت ارسال کرده است آمده است؛ “مطابق مواد ۱ و ۲ «قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دور افتاده و مناطق جنگی» مصوب ۱۳۶۷ به منظور جذب و نگهداری نیروی انسانی به مستخدمین مشمول قانون استخدام کشوری و مقررات استخدامی شرکت‌های دولتی (اعم از رسمی و پیمانی) که در نقاط محروم و دورافتاده و مناطق جنگی به طور داوطلبانه انجام وظیفه می‌کنند، فوق العاده‌ای تحت عنوان فوق العاده جذب و نگهداری قابل پرداخت است.

رئیس دیوان در ادامه به این نکته اشاره داشتند که مستخدم مزبور علاوه بر مرخصی استحقاقی که بر اساس مقررات مربوط به آنان تعلق می‌گیرد، به نسبت مدت خدمت در نقاط محروم، حق استفاده از یک ماه مرخصی در ازای هر سال خدمت با دریافت حقوق و فوق العاده مربوطه را خواهند داشت و در صورتی که مستخدم از تمام یا قسمتی از این مرخصی استفاده ننماید، حقوق و فوق العاده‌های مربوط به آن در خاتمه هر سال تقویمی به وی پردخت خواهد شد.

با این حال علیرغم وجود صراحت قانونی و همچنین گذشت بازه زمانی پرداخت فوق العاده جذب و نگهداری و مرخصی مناطق محروم از زمان تصویب قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دورافتاده و مناطق جنگی مصوب ۱۳۶۷ تا تاریخ ۰۱/۰۱/۱۳۸۸ (زمان اجرایی شدن فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری و بند (ب) از بند ۱۱ قانون بودجه سال ۸۸ کل کشور)، رصد مستمر پرونده‌ها حاکی از آن است که کماکان دادخواست‌های متعددی با موضوع پرداخت فوق‌العاده جذب و نگهداری و وجوه مرخصی مناطق محروم از سوی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی بویژه در استان‌های بوشهر، خوزستان، کرمانشاه و زنجان به دیوان عدالت اداری ارسال می‌گردد.

در پایان نامه با تاکید بر تحقق اصول اداره خوب، حکمرانی مطلوب، پاسداری از حاکمیت قانون و به منظور تضمین حقوق مکتسبه، پیشگیری از ورود پرونده به دیوان عدالت اداری و تبعاً جلوگیری از هدررفت بیت المال، خواستار صدور دستورات مقتضی به منظور اجرایی ساختن مواد صدرالذکر بویژه در نهاد‌های تحت نظر آن مقام در استان‌های بوشهر، خوزستان، کرمانشاه و زنجان را شدند”.