امروز : جمعه, ۲۳ خرداد , ۱۴۰۴
- پیگیریهای ویژه قضایی برای اجرای رأی دیوان عدالت اداری در مورد ابطال بخشنامه گمرک/ تمام ماشینآلات و تجهیزات مشمول ظرف یک هفته در بنادر و گمرکات تعیین تکلیف میشوند
- ورود دادستانی تهران به موضوع خشک شدن درختان منطقه چیتگر / توضیحات دیوان عدالت اداری در مورد ممنوعیت سلب امتیاز سیمکارتهای بلااستفاده / نقض مصوبه کمیسیون ماده ۵ شهر تهران درخصوص صدور پروانه ساختمانی هتل ۳۰ طبقه در ولنجک توسط دیوان عدالت اداری
- کارکنان قضایی و اداری دادگستری استان بوشهر ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون ریال به مردم مظلوم غزه و لبنان کمک کردند
- وزیر بهداشت: مبلغ اضافه کاری پرستاران به زودی افزایش می یابد
- سقوط مشکوک قیمت دلار به کانال ۷۰ هزار تومانی | بازار ارز پیش بینی شد
- محدودیتهای تردد در معابر تهران به مناسبت شهادت امام صادق (ع)
- نظامیان صهیونیست تا آخرین لحظات از آغاز آتشبس در غزه جنایت میکنند
- برداشت جالب میوه با ماشینآلات کشاورزی
- با شکارچیان سمندر لرستان برخورد خواهد شد
پشت پرده مخالفت قاطع رهبری با مذاکره ایران و آمریکا
رهبر انقلاب درباره مخالفت با مذاکره لحن قاطعی داشتند؛ روشن و شفاف و صریح با یک استدلال بسیار ساده؛ دلیل مخالفت: تجربه.

به گزارش اقتصاد آنلاین ، روزنامه همشهری نوشت: اما چرا؟ این مخالفت یک منطق بااهمیت دارد؛ همان دلیلی که یکبار بهخاطر آن در مذاکره با آمریکا همراهی کردند.
اجازه دهید به گذشته برگردیم. سالها پیش وقتی بحث مذاکره در دولت وقت مطرح شد، رهبر انقلاب یک جمله تاریخی دارند. فرمودند که به مذاکره خوشبین نیستم، اما اجازه دادند تیم مذاکرهکننده با منطق و مدل خودش عمل کند؛ با همان مدل دیپلماتیک و همان زبان دنیا و حتی همان خندهها و قدمزدنها و… .
اینکه چه میزان برجام مطابق خط قرمزهای رهبری انقلاب پیش رفت، مسئله دیگری است، اما اصل موضوع این است که مذاکره در سایه همراهی رهبری انقلاب پیش رفت. بااین حال، ثمرهاش چه شد؟ طرف مذاکره که در طول چانهزنیهای دیپلماتیک هم زورگو بود و هم زیادهخواهی داشت و هم نتیجه نهایی را به نفع خودش رقم زده بود، در عمل به همان تعهد حداقلی نیز پایبند نماند و زیر توافقنامه زد و عهدشکنی کرد و از این قلدری نیز هیچگاه پشیمان نشد.
امروز از آن ماجرا چندسالی گذشته و حالا همراهی رهبر انقلاب به مخالفت صریح و روشن تبدیل شده است. چرا؟
یک روز با مذاکره موافقت کردند برای رشد جامعه و امروز مخالفت کردند برای تثبیت همان رشد عمومی.
آنروز که برخلاف پیشبینی خود به مذاکره مجوز دادند، قصدشان یک تجربه تاریخی بود و امروز که با مذاکره مخالفت میکنند، غرض نهایی صیانت از همان تجربه تاریخی است.
آنروز که از نظر خود عدول کردند، به افکار عمومی احترام گذاشتند و امروز که افکار عمومی با آن تجربه شکل گرفته است باز هم به احترام افکار عمومی مخالفت میکنند.
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.