قاچاق انسان که طی سال‌های گذشته به وجه تاریک اقتصاد بازار تبدیل شده است، سود هنگفت خود را به بهای سنگینی به دست می‌آورد.

به گزارش ourrescue، صنعت قاچاق انسان یک صنعت ۱۷۲.۶ میلیارد دلاری است که در سایه اقتصاد جهانی رشد می‌کند و از درد و رنج انسان سود می‌برد.

قاچاق انسان سود‌هایی را ایجاد می‌کند که با سود برخی از بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان رقابت می‌کند؛ این صنعت سیاه نه‌تنها یک بحران اخلاقی بلکه یک پدیده پیچیده اقتصادی است که درک عمومی از بازار‌های مدرن را به چالش می‌کشد.

بحران قاچاق انسان همچنان تشدید می‌شود؛ این صنعت غیرقانونی اکنون سالانه ۱۷۲.۶ میلیارد دلار از استثمار جنسی تجاری اجباری درآمد دارد؛ برآورد‌های کنونی نشان می‌دهد که قاچاقچیان ۴۹.۶ میلیون نفر از جمله ۱۲ میلیون کودک را در بردگی مدرن در سراسر جهان نگه می‌دارند.

براساس اعلام دفتر سازمان ملل برای مبارزه با جرایم و مواد مخدر، نهاد‌های بخش خصوصی تقریبا ۱۷.۳ میلیون قربانی را استثمار می‌کنند، قاچاقچیان ۶.۳ میلیون را به استثمار جنسی تجاری وادار می‌کنند و بازیگران دولتی ۳.۹ میلیون را مشمول کار اجباری می‌کنند.

این اعداد نه‌تنها نشان‌دهنده آمار، بلکه انسان‌هایی است که در شبکه‌ای از استثمار گرفتار شده‌اند.

موارد گزارش‌شده قاچاق انسان در آمریکای شمالی به‌طور قابل توجهی تشدید شده است؛ داده‌های سال ۲۰۲۴ دفتر مبارزه با جرم و مواد مخدر سازمان ملل نشان می‌دهد که تشخیص قربانی در مقایسه با دوره‌های قبل از شیوع کرونا ۷۸ درصد افزایش یافته است.

زنان ۵۶ درصد قربانیان شناسایی‌شده را تشکیل می‌دهند، در حالی که دختران ۲۵ درصد از این جمعیت را تشکیل می‌دهند؛ علاوه بر این، موارد گزارش‌شده داخلی به‌طور چشمگیری در حال افزایش است، به‌طوری که قاچاقچیان ۷۵ درصد از بازماندگان را در کشور خود استثمار می‌کنند.

قاچاقچیان بازار خود را با حس فرصت‌طلبی دلخراش اداره می‌کنند و از اصول عرضه و تقاضا پیروی می‌کنند که بازتاب کسب‌وکار‌های قانونی است.

آن‌ها برای یافتن قربانیان، از آسیب‌پذیری با دقت بالا در مناطقی که فرصت‌های اقتصادی کمیاب است، استفاده می‌کنند.

تحقیقات نشان می‌دهند که افزایش یک درصدی بیکاری منجر به افزایش ۰.۵ درصدی موارد قاچاق انسان می‌شود؛ موضوعی که ارتباط مستقیم بین بی‌ثباتی اقتصادی و خطر استثمار را برجسته می‌کند.

قاچاقچیان مدل‌های کسب‌وکار پیچیده‌ای را توسعه داده‌اند که سالانه ۲۱ هزار و ۸۰۰ دلار به ازای هر قربانی در اقتصاد‌های توسعه یافته تولید می‌کند؛ این سازمان‌های جنایت‌کار از طریق شبکه‌های پیچیده در قاره‌های مختلف، با استفاده از فناوری مدرن و سیستم‌های مالی برای به حداکثر رساندن سود و در عین حال به حداقل رساندن خطرها، فعالیت می‌کنند.

استثمار جنسی تقریبا ۵۰ درصد از قربانیان شناسایی‌شده را تشکیل می‌دهد، در حالی که کار اجباری ۲۳ درصد را شامل می‌شود.

قاچاقچیان برده‌داری مدرن را با عصر دیجیتال تطبیق داده‌اند و از سکوهای آنلاین برای استخدام و بهره‌برداری استفاده می‌کنند.

استثمار جنسی دیجیتال به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده است.

اثر‌های منفی قاچاق انسان فراتر از سود مجرمانه است؛ قاچاق نیروی کار دستمزد‌ها را در صنایع آسیب‌دیده ۱۰ تا ۳۳ درصد کاهش می‌دهد و رقابت ناعادلانه‌ای را برای مشاغل قانونی ایجاد می‌کند.

قاچاقچیان سالانه تقریبا ۱۵۰ میلیارد دلار از وجوه غیرقانونی را وارد سیستم مالی قانونی می‌کنند، بازار‌ها را مخدوش کرده و ثبات اقتصادی را تضعیف می‌کنند.

زنجیره‌های تامین بخش خصوصی در حال حاضر از حدود ۱۶ میلیون قربانی قاچاق بهره‌برداری می‌کنند که مسئولیت پاسخگویی شرکت را بسیار مهم می‌کند.

سازمان بین‌المللی کار گزارش می‌دهد که کار اجباری ۵۱.۲ میلیارد دلار سود غیرقانونی در اقتصاد‌های صنعتی ایجاد می‌کند که نشان می‌دهد چگونه استثمار با تجارت قانونی تلاقی می‌کند.

درک اینکه قاچاق انسان اساسا به‌عنوان یک جرم اقتصادی عمل می‌کند به شکستن چرخه کمک می‌کند.

انتهای پیام/