جدیدترین آمار‌ها نشان می‌دهند که از سال ۲۰۲۰ تاکنون ۲۳۴ زندانی در زندان‌های ایالت کنتاکی جان خود را از دست دادند؛ بیشتر این افراد در انتظار محاکمه بوده‌اند.

به گزارش wsws، در ۴ نوامبر ۲۰۲۱ (۱۳ آبان ۱۴۰۰)، تری بث میس، یک زندانی ۳۲ ساله در بازداشتگاه ویتلی واقع در ویلیامزبرگ ایالت کنتاکی، پس از هشت روز نگهداری در این مرکز درگذشت؛ نخستین جلسه دادگاه وی هنوز برگزار نشده بود.

فیلم‌های دوربین‌های نظارتی زندان نشان می‌دهد که نفس‌های این زندانی تند می‌شود و قبل از افتادن و خوردن سرش به توالت سلول حالت هذیانی دارد.

اگرچه این حادثه در یک دوربین مداربسته در زندان ثبت شد، حدود ۳۰ دقیقه طول کشید تا یک نگهبان وارد سلول وی شده و متوجه شود که میس روی زمین افتاده و واکنشی نشان نمی‌دهد؛ این واکنش با تاخیر با خروج نگهبان از سلول برای درخواست کمک، تشدید شد.

مشخص نیست که آیا میس در لحظات کلیدی قبل از انتقال به بیمارستان محلی که بعدا دلیلش مرگ وی را نارسایی ریتم قلبی ناشی از کم‌آبی اعلام کرد، کمک‌های اولیه دریافت کرد یا خیر.

مادر این زندانی در سپتامبر ۲۰۲۳ (شهریور ۱۴۰۲) شکایتی را علیه زندان ارائه کرد؛ در این دادخواست آمده است که میس به مدت هشت روزی که در بازداشت بود، دارو‌های تجویزشده برای بیماری تشنج را دریافت نکرد.

وضعیت میس برای بازداشتگاه ویتلی ناشناخته نبود و وی پس از دستگیری کارکنان زندان را در جریان مشکل خود قرار داده بود.

ضمن اینکه، وی پیشتر هم چند بار در این بازداشتگاه نگهداری شده بود و در سوابقش در این مرکز آمده بود که دارای سابقه تشنج است و نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد.

با وجود همه این‌ها، در گواهی فوت این زندانی، مرگ وی نتیجه یک تصادف اعلام شده است، اما این پرسش در جای خود باقی است که اگر مرگ میس یک تصادف بود، چگونه صد‌ها زندانی دیگر در چهار سال گذشته در زندان‌های کنتاکی مردند؟

براساس گزارش Lexington Herald Leader بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴ حدود ۲۳۴ زندانی در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های ایالت کنتاکی جان خود را از دست دادند.

از ۲۳۴ زندانی جان‌باخته یادشده، ۱۶۵ نفر بدون محکومیت به جرم ادعایی که به خاطر آن دستگیر شده بودند، در زندان نگهداری می‌شدند؛ به این معنی که آن‌ها هنوز از نظر قانونی بی‌گناه بودند.

نرخ مرگ‌ومیر زندانیان نه فقط در ایالت کنتاکی بلکه در سراسر آمریکا یک روند روبه‌رشد است.

بالاترین نرخ مرگ‌ومیر زندانیان در ایالت کنتاکی آمریکا به سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ و شیوع کرونا نسبت داده می‌شود؛ شمار مرگ‌ومیر‌ها در سال ۲۰۲۲ به ۶۳ نفر رسید.

اگرچه میزان مرگ‌ومیر زندانیان در ایالت کنتاکی در سال‌های اخیر رو به کاهش بود، اما دوباره شروع به افزایش کرده است؛ فقط در سال ۲۰۲۴ حدود ۳۴ نفر در حین بازداشت جان خود را از دست دادند که بیشتر از هر سال دیگر در بازه زمانی بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۰ است.

هفت زندان در این ایالت بیشترین مرگ‌ومیر را از سال ۲۰۲۰ گزارش کرده‌اند؛ در عین حال، سوابق کالبد شکافی برای مرگ زندانیان نشان می‌دهد که ۴۰ درصد به مرگ طبیعی نسبت داده شده است؛ ۳۱ درصد تصادفی تلقی شده و ۲۰ درصد به‌عنوان خودکشی شناخته شدند؛ فقط یک قتل و یک مرگ نامعلوم ثبت شد.

اگرچه آمار دقیق زندانیان جان باخته بر اثر کرونا در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های آمریکا تا حد زیادی مشخص نیست، یک گزارش دولتی تخمین می‌زند که مرگ‌ومیر ناشی از این همه‌گیری درزندان‌ها و بازداشتگاه‌ها شش برابر بیشتر از مرگ‌ومیر در جمعیت عمومی است.

این در حالی است که در آغاز همه‌گیری، ساختار زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها در کنار نرخ بی‌سابقه ازدحام، اجرای اقدام‌های حفاظتی برای تضمین سلامت زندانیان و کارکنان را غیرممکن کرد.

زندان‌های سراسر آمریکا به‌طور مداوم مرگ‌ومیر را کمتر گزارش می‌کنند؛ در برخی موارد، زندان‌ها به دنبال دور زدن تعهد قانونی خود برای گزارش مرگ به مقام‌های ایالتی با آزاد کردن افراد از حبس درست قبل از مرگ هستند.

وزارت دادگستری آمریکا (DOJ) فقط جمع‌آوری داده‌ها را ملزم می‌کند، اما این داده‌ها به اشتراک گذاشته نمی‌شود؛ در سال ۲۰۲۰، یک گزارش رسانه‌ای تخمین زد که مرگ‌ومیر در زندان‌ها بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹، با وجود کاهش جمعیت زندان‌ها، ۳۵ درصد افزایش یافته است.

• بیشتر بخوانید:
• مرگ ۳ نفر طی یک ماه در زندان ایالت تگزاس
• وزارت دادگستری آمریکا: بزرگ‌ترین زندان ایالت جورجیا از خشونت کُشنده رنج می‌برد

طبقه‌بندی طبیعی و تصادفی مرگ‌ومیر در زندان‌های آمریکا، برچسب‌های مشکل‌آفرینی هستند که شرایطی را که باعث مرگ افراد در حبس شده‌اند، پنهان می‌کنند. 

مرگ طبیعی به این معناست که مرگ شخص بر اثر یک فرآیند طبیعی مانند بیماری یا وضعیت سلامتی به وجود آمده باشد نه بر اثر عوامل خارجی؛ این کاملا نادرست است که یک مرگ طبیعی یا تصادفی است، اگر معلوم شود که شخص دارای یک وضعیت سلامتی قبلی است و تحت درمان پزشکی قرار نمی‌گیرد.

اداره زندان‌های کنتاکی، خود زندانیان را مقصر روند روبه‌رشد مرگ‌ومیر آن‌ها می‌داند و به اعتیاد آن‌ها به مواد مخدر، خطر‌های کلی سبک زندگی و افزایش مواد بسیار قوی در عرضه غیرقانونی مواد مخدر اشاره می‌کند.

با وجود همه این ادعاها، بی‌توجهی آشکار به سلامت زندانیان آشکار است؛ زندان‌های ایالت کنتاکی از هرگونه مسئولیت در قبال تنظیم استاندارد‌های پزشکی در زندان‌های محلی خودداری می‌کنند.

با وجود درخواست‌های گروه‌های حقوق بشری، جمهوری‌خواهان و دموکرات‌های آمریکا به‌طور یکسان با دنبال کردن سیاست‌های خشن‌تر با هدف قرار دادن آسیب‌پذیرترین بخش‌های طبقه پایین جامعه با استفاده از قوانین سخت‌گیرانه در قبال جرم، به آن پاسخ دادند.

قانون ایمن کنتاکی نه تنها به دنبال اجرای مجازات‌های سخت‌تر برای جرایم کوچک مانند پرسه‌زنی و تجاوز است، بلکه بی‌خانمانی را نیز جرم‌انگاری کرد؛ موضوعی که نگرانی‌های جدی را درپی داشته است. 

ایالت‌های دیگری مانند کالیفرنیا، جورجیا، لوئیزیانا، اورگان، تنسی و ورمونت لوایح سختگیرانه‌ای را پیشنهاد کرده‌اند.

این نخستین بار نیست که مقام‌های دولتی در آمریکا به دنبال افزایش مجازات برای جرم و جنایت هستند، زیرا دولت‌های محلی به دنبال جبران کسری بودجه خود از طریق اداره زندان‌ها به‌عنوان یک صنعت پر سود هستند؛ این در حالی است که قوانین سختگیرانه در مورد جرم و جنایت فقط مسائل ازدحام بیش از حد را تشدید می‌کند که منجر به نرخ بالاتر مراقبت‌های پزشکی ناکافی و مرگ زندانیان می‌شود.

انتهای پیام/