خبرگزاری میزان – کریستوفر لوکسون، نخست‌وزیر نیوزیلند از بازماندگان سوءاستفاده در مراکز مراقبت دولتی و کلیسا در طول ۷ دهه، که تقریبا کل تاریخ مستقل این کشور را دربرمی‌گیرد، عذرخواهی کرد.

بازماندگان شامل اعضای جوامع بومی مائوری و جزیره‌نشینان اقیانوس آرام بودند که برای نزدیک به ۲ قرن قربانی نژادپرستی و پیش از آن، استعمار بودند.

اما چه چیزی باعث عذرخواهی لوکسون شد؛ سوءاستفاده چقدر گسترده بود و آیا عذرخواهی (از دید بازماندگان و جوامع آنها) کافی است؟

نخست‌وزیر نیوزیلند برای چه چیزی عذرخواهی کرد؟

عذرخواهی لوکسون پس از آن انجام شد که یک کمیسیون دولتی یافته‌های یک تحقیق مستقل را درمورد سوءاستفاده در مراکز مراقبت دولتی و کلیسا در نیوزیلند منتشر کرد.

این تحقیق نشان داد که حدود یک نفر از هر ۳ نفر تحت مراقبت‌های دولتی یا کلیسا بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۹ مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. در این مدت، حدود ۲۰۰ هزار کودک، جوان و بزرگسال آسیب‌پذیر مورد آزار جسمی و جنسی قرار گرفتند. بیش از ۲ هزار و ۳۰۰ بازمانده در این مورد شهادت داده‌اند. 

این کمیسیون گزارش کرد که برخی از کارکنان مراکز مراقبت دولتی و کلیسا برای تحمیل درد هر چه بیشتر علیه بومیان، با استفاده از سلاح و شوک الکتریکی دست به اقدام‌های افراطی می‌زدند. 

در بیمارستان روانی لیک‌آلیس در یک منطقه روستایی در جنوب جزیره نورت آیلند نیوزیلند، بومیان گزارش کردند که عقیم شده بودند، برای آزمایش‌های پزشکی غیراخلاقی استفاده می‌شدند و در معرض شوک الکتریکی قرار می‌گرفتند. 

این کمیسیون ۱۳۸ توصیه ازجمله درخواست عذرخواهی عمومی ازسوی دولت نیوزلند و سران کلیسا‌های کاتولیک و آنگلیکن ارائه کرد. آنها پیشنهاد کردند که اعلامیه سازمان ملل درمورد حقوق مردمان بومی در سیاست گنجانده شود. الحاق این معاهده به معنای اجازه دادن به مردم مائوری برای زندگی و سازماندهی براساس سنت‌های مائوری، تحت سیاست رسمی دولت است.

آیا مراکز مراقبت دولتی به‌طور نامتناسبی افراد بومی را هدف قرار می‌دادند؟

گزارش کمیسیون دولتی نیوزیلند اضافه می‌کند که این سوءاستفاده جوامع مائوری و جزیره‌نشینان اقیانوس آرام را هدف قرار داده است.

کودکان مائوری و اقیانوس آرام از تبعیض نژادی و قطع ارتباط با خانواده، زبان و فرهنگ خود رنج بردند. کودکان نابینا از دسترسی به کتاب‌های مخصوص محروم بودند. همچنین کودکان ناشنوا از استفاده از زبان اشاره محروم و مجازات شدند.

• بیشتر بخوانید:
• بومرنگ استاندارد‌های دوگانه حقوق بشری غرب
• افزایش جرایم خشونت‌آمیز در نیوزیلند؛ کارشناسان هشدار دادند

گزارش آشکار می‌کند که بومیان مائوری و سایر کودکان بومی در صورت شناسایی شدن در خیابان‌ها یا مغازه‌ها در معرض خطر بسیار بیشتری برای بازداشت ازسوی پلیس قرار می‌گرفتند.

این یک تاکتیک در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ برای وادار کردن جامعه مائوری به همسان‌شدن با سفیدپوستان در مناطق شهری بود. خانواده‌های مائوری مجبور شدند تا اعضای جامعه خود را ترک کنند و در مناطقی با اکثریت سفیدپوست زندگی کنند، جایی که آنها را راحت‌تر جذب می‌شدند.

براساس گزارش‌ها، موارد مشابهی در استرالیا، کانادا و آمریکا در میان سایر کشور‌های مهاجرنشین غربی مشاهده شده است.

به‌دلیل نژادپرستی ساختاری در سیستم نیوزیلند، نیروی پلیس و دادگاه‌ها، احتمال بیشتری برای آزار فیزیکی، بازداشت طولانی‌تر و گوشه‌گیری برای کودکان مائوری یا جزایر اقیانوس آرام در مراکز مراقبت دولتی و کلیسا‌ها وجود داشت.

انتهای پیام/