پیشرفت‌های هوش مصنوعی باعث شده که ساخت شخصیت‌های مجازی در عرض چند دقیقه ممکن شود. با ترکیبی از دستورات متنی ساده برای تعریف ظاهر و رفتار، می‌توان شخصیت‌های مجازی خلق کرد که همانند انسان‌های واقعی در شبکه‌های اجتماعی فعالیت کنند. یکی از اولین اینفلوئنسرهای مجازی، «لیل میکلا» (Lil Miquela)، در سال 2016 شروع به فعالیت کرد و توانست با برندهای بزرگ همکاری کند. همچنین مدل دیجیتال «شودو» (Shudu) به عنوان اولین سوپرمدل دیجیتالی در دنیای مد شناخته شد.
در سال‌های اخیر، مدل‌های مجازی پیشرفته‌تر و واقعی‌تر شده‌اند. این اینفلوئنسرهای مجازی حتی توانسته‌اند درآمدهای چشمگیری داشته باشند. برای مثال، یک مدل مجازی به نام «آیتانا» (Aitana) که در اسپانیا با ظاهر زنی 25 ساله و موهای صورتی فعالیت می‌کند، ماهیانه تا 10,000 یورو درآمد دارد. این شخصیت‌ها با سرعت در حال گسترش هستند و برخی از آن‌ها به شهرت جهانی رسیده‌اند.
تأثیرگذاری اینفلوئنسرهای مجازی در دنیای بازاریابی
اگرچه استفاده از اینفلوئنسرهای مجازی در ابتدا به عنوان یک ایده جدید در بازاریابی مطرح شد، اما به مرور زمان تأثیر آن‌ها به وضوح مشاهده شد. برندهای بزرگی مانند «پورشه»، «لوی ویتون» و «پراادا» (Prada) از این شخصیت‌ها برای تبلیغات خود استفاده کرده‌اند. یکی از دلایل اصلی استفاده از اینفلوئنسرهای مجازی، کاهش هزینه‌ها و ریسک‌های مرتبط با اینفلوئنسرهای انسانی است. اینفلوئنسرهای مجازی نیازی به مراقبت‌های انسانی ندارند و از مشکلات اجتماعی یا شخصی دور هستند، در نتیجه برای برندها ریسک کمتری دارند.
یک مطالعه نشان داده که در برخی موارد، پست‌های تبلیغاتی منتشر شده توسط اینفلوئنسرهای مجازی توانسته‌اند بازخورد بیشتری نسبت به همتایان انسانی خود جلب کنند. این اتفاق به ویژه در برندهای کوچک‌تر دیده شده، جایی که استفاده از اینفلوئنسرهای غیرانسانی توانسته توجه بیشتری به خود جلب کند. همچنین، اینفلوئنسرهای مجازی قادرند با طیف گسترده‌ای از مخاطبان تعامل کنند، چیزی که برای اینفلوئنسرهای انسانی دشوار است.
چالش‌ها و دغدغه‌ها
با وجود تمام مزایا، استفاده از اینفلوئنسرهای مجازی همچنان با چالش‌هایی همراه است. یکی از مهم‌ترین سوالات این است که چگونه می‌توان این شخصیت‌های مجازی را با زندگی واقعی مخاطبان پیوند داد؟ آیا آن‌ها می‌توانند تجربه‌ای واقعی از محصولات یا خدماتی که تبلیغ می‌کنند، ارائه دهند؟ به عنوان مثال، چگونه یک شخصیت مجازی می‌تواند کیفیت یک لباس یا طعم یک نوشیدنی را به مخاطبان توضیح دهد، در حالی که خود هرگز آن را تجربه نکرده است؟
یکی دیگر از مشکلاتی که در استفاده از اینفلوئنسرهای مجازی مطرح می‌شود، مسئله شفافیت و پاسخگویی است. در دنیای تبلیغات، عدم افشای واضح همکاری‌های مالی باعث نگرانی‌هایی شده و حتی کمیسیون تجارت فدرال ایالات متحده (FTC) نیز مجبور به ورود به این موضوع شده است. برای شخصیت‌های مجازی نیز این نگرانی‌ها وجود دارد؛ چگونه می‌توان مطمئن شد که تبلیغاتی که انجام می‌دهند کاملاً قانونی و شفاف است؟
آینده اینفلوئنسرهای مجازی
به نظر می‌رسد اینفلوئنسرهای مجازی همچنان در دنیای بازاریابی و تبلیغات رشد خواهند کرد. مزایایی مانند کاهش ریسک‌های انسانی، طول عمر بیشتر و امکان تعامل با تعداد بیشتری از مخاطبان، این شخصیت‌ها را به یک انتخاب جذاب برای برندها تبدیل کرده است. اما همچنان این سوال باقی می‌ماند که آیا اینفلوئنسرهای مجازی می‌توانند به طور کامل جایگزین همتایان انسانی خود شوند یا نه.