دانستنی‌های حقوقی|

خبرگزاری میزان– عقد مشروط، عقدی است که ضمن آن شروطی برای انجام قرارداد درج شود. مثلاً در قرارداد اجاره شرط شود که مستاجر ملک اجاره‌ای را نتواند به دیگری اجاره دهد. در واقع در قرارداد مشروط، کسی که شرط نسبت به او اعمال شده است، می‌پذیرد شرط را انجام دهد.

عقد معلق و عقد مشروط از نظر ظاهری بسیار شبیه به یکدیگر هستند و در اینجا می‌خواهیم تفاوت‌ها و نحوه تشخیص آن‌ها را بررسی کنیم.

با توجه به تعاریف بالا می‌توان تفاوت عقد معلق و مشروط را در موارد زیر دانست:

اولین تفاوت عقد معلق و مشروط، و همچنین بیع مشروط را می‌توان در اجرای قرارداد دانست، عقد معلق زمانی اجرا می‌شود که امری که قرارداد به آن تعلیق شده است انجام شود و تا زمانی که این موضوع انجام نشود، قرارداد اجرایی نخواهد شد، اما در قرارداد مشروط، قرارداد به محض اینکه منعقد شود اعمال می‌شود تنها در ضمن قرارداد شروطی وجود دارد که در ضمن اجرای قرارداد باید در نظر گرفته شوند.

دومین فرق قرارداد مشروط و معلق در نحوه تشخیص آنهاست، معمولا قرارداد معلق با ” اگر ” شروع می‌شود، ولی در قرارداد مشروط از “به شرط اینکه ” استفاده می‌شود.

عقد معلق نوع دیگری از انواع عقود در قوانین کشور ایران به شمار می‌رود، مطابق با این عقد طرفین می‌توانند انجام اموری را به زمان‌های بعدی موکل کنند. 

حسن بابایی- کارشناس ارشد حقوق

انتهای پیام/