جیمی کارتر، سی‌ونهمین رئیس‌جمهور آمریکا روز یکشنبه، ۲۹ دسامبر (۹ دی) در سن ۱۰۰ سالگی درگذشت.

کارتر آنقدر عمر کرد که مسن‌ترین رئیس‌جمهور سابق در تاریخ آمریکا به‌حساب می‌آید. 

کارتر نیز مانند دیگر رئیس‌جمهور‌های آمریکا نقش موثری در نقض حقوق بشر ایفا کرد. 

رسانه‌های غربی در طول سال‌های گذشته همواره سعی کرده‌اند که از جیمی کارتر به‌عنوان یک سیاستمدار پیشرو در احترام به حقوق بشر و وارد کردن آن به سیاست خارجی آمریکا یاد کنند؛ اما واقعیت این است که حقوق بشر روشی برای مقابله دولت کارتر با دشمنان و رقبای آمریکا بود. 

سی‌ونهمین رئیس‌جمهور آمریکا با طرح سیاست حقوق بشر، خود را حامی اصول دموکراتیک معرفی کرد، اما در عمل از بسیاری از حکومت‌های دیکتاتور حمایت می‌کرد. 

کارتر در شرایطی به‌عنوان رئیس‌جمهور آمریکا انتخاب شد که این کشور به‌دلیل جنگ ویتنام و حمایت از سران دیکتاتور از وجهه خوبی برخوردار نبود؛ از این رو طرح سیاست حقوق بشر ضمن آنکه در اصلاح چهره آمریکا تاثیرگذار بود، می‌توانست اهداف سیاسی این کشور را نیز محقق کند. 

آمریکا در دهه ۷۰ میلادی به متحدین خود توصیه کرد به اصلاحاتی دست بزنند تا از انقلاب و گسترش کمونیسم در جهان جلوگیری شود. کارتر در سخنرانی‌های انتخاباتی و دکترین خود مدعی شده بود که آمریکا دیگر از دیکتاتور‌های متحد خود دفاع نکند و آنها را وادار کند حقوق بشر را رعایت کنند، اما در عمل به‌جای آنچه که او تعهد مطلق به حقوق بشر خواند، در کنار دیکتاتور‌های متحد قرار گرفت.

سوابق حقوق بشری کارتر همواره با انتقاد همراه بود. به‌عنوان نمونه، او از محکوم کردن سوء‌استفاده‌های انجام‌شده ازسوی از متحدان دیرینه آمریکا، مانند فردیناند مارکوس در فیلیپین و سوهارتو در اندونزی خودداری کرده بود.

همچنین سیاست‌های داخلی او در مقابله با نژادپرستی ساختاری به روش‌های معنی‌داری شکست خورد. 

در همین حال، واکنش ملایم و محتاطانه این کشور به خشونت برخی دولت‌های آمریکای مرکزی، تعهد دولت کارتر به برنامه حقوق بشر خود را زیر سوال برده بود.

یکی دیگر از مصادیق استفاده ابزاری از حقوق بشر ازسوی دولت کارتر، رویکرد واشنگتن نسبت به شوری بود. دولت کارتر سعی می‌کرد با تکیه دروغین بر حقوق بشر و با حمایت از مخالفان داخلی، بستر فروپاشی شوروی را هموار کند.

انتهای پیام/