سازمان عفو بین‌الملل در گزارشی با اشاره به آغاز تحقیقات ملی درباره مرگ بومیان استرالیایی در بازداشت در سال ۱۹۸۷ اعلام کرد عدالتی برای بومیان جان‌باخته در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های استرالیا وجود ندارد.

تحقیقات مورد نظر در ادامه به تشکیل یک کمیسیون منجر شد.

دلیل ایجاد کمیسیون یادشده خشم جوامع بومی از جان باختن بومیان در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها بود؛ هدف از ایجاد این کمیسیون بررسی و گزارش مسائل اجتماعی، فرنگی و حقوقی اعلام شد.

این کمیسیون در سال ۱۹۹۱ گزارش خود را درباره مرگ بومیان در بازداشت منتشر و نتیجه‌گیری کرد که افراد بومی بیش از دیگران در معرض خطر مرگ قرار دارند.

در عین حال، گزارش اعلام کرد حضور بیش از حد مردم بومی در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها به شیوه‌های تبعیض‌آمیز رفتار با آن‌ها برمی‌گردد، نه رفتار آن‌ها.

توصیه‌های این گزارش هم شامل، دستگیری کمتر، جایگزین‌های زندان، دسترسی بهتر به مراقبت‌های بهداشتی و حمایت قانونی، اقدام در مورد علل ریشه‌ای حبس – فقر، نژادپرستی و بی توجهی نظام‌مند بود.

اگرچه قرار بود تشکیل این کمیسیون نقطه‌عطفی در پرونده مرگ‌ومیر بومیان در بازداشت باشد، اما با گذشت بیش از سه دهه این روند همچنان ادامه دارد.

براساس آمارها، حدود ۵۹۰ مورد مرگ بومیان استرالیایی در بازداشت ثبت شده‌ است که با رعایت توصیه‌های کمیسیون مربوطه قابل پیشگیری بودند.

انتهای پیام/