امروز : پنج شنبه, ۳۰ مرداد , ۱۴۰۴
- دستور دادستان کل کشور برای شناسایی و برخورد قاطعانه با عوامل مقصر در حادثه ریزش معدن شازند
- ظهور هوش مصنوعی مولد و تشدید خطر آلودگی زمین
- مشکلات ۵ واحد تولیدی در ستاد اقتصاد مقاومتی دادگستری استان کرمانشاه بررسی شد
- کشف سبزیجاتی با طعم تریاک در بزرگراه آزادگان – خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان
- دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان کرمان از شعب دادسرای شهرستان جیرفت بازدید کرد
- واکنش قوه قضائیه به صحبتهای یکتا ناصر درباره دزدیده شدن فرزندش
- تشریح آخرین وضعیت پرونده نیشکر هفت تپه، بابک زنجانی، کوروش کمپانی و حسین هدایتی/ وصول ۳۴ هزار میلیارد تومان از معوقات بانکی در ۱۱ ماهه نخست سال/ ایرادات وارده به طرح انتزاع سازمان ثبت از قوه قضاییه
- لو رفتن محل دپوی بیش از یک تن کود شیمیایی قاچاق در تهران
- آغاز انتخاب رشته آزمون دکتری ۱۴۰۴
افشای جزئیات مرگ یک زندانی مبتلا به بیماری روانی در استرالیا
زندان‌های استرالیا طی سال‌های گذشته به‌دلیل شرایط وخیم و مرگ‌های قابل پیشگیری همواره مورد انتقاد کارشناسان حقوق بشری قرار گرفته‌اند.
افشای جزئیات تازه‌ای درباره پرونده مرگ سایمون کارترایت، یک زندانی در زندان سیلورواتر شهر سیدنی استرالیا بار دیگر توجه‌ها را به شرایط وخیم در زندان‌ها و مراکز بازداشت در این کشور و همچنین نادیده گرفتن وضعیت زندانی‌ها جلب کرده است.
براساس اطلاعات افشاشده، نگهبانان زندان به‌عنوان تنبیه این زندانی دارای بیماری روانی و در حال مرگ را از آب محروم کرده بودند. آنها آب سلول او را قطع کردند و به می‌گفتند که درخواست‌های مکرر سایمون برای کمک «سرگرم‌کننده» است. در ادامه این زندانی جان خود را از دست داد و این درحالی است که کارشناسان می‌گویند که مرگ او قابل جلوگیری بود.
براساس گزارش‌ها، کارترایت در ساعت‌های آخر پیش از مرگش ۱۹ بار درخواست آب کرده بود.
یک پزشک قانونی دریافته است که شکست‌های متعددی که به مرگ قابل پیشگیری سایمون کارترایت منجر شد، کمبود منابع مزمن امکانات بهداشت روانی امن استرالیا و خطر‌های استفاده از زندان‌ها برای نگهداری افراد مبتلا به بیماری‌های روانی شدید را برجسته می‌کند.
خانواده این زندانی اکنون در حال انجام اقدام‌های قانونی علیه دولت ایالتی نیوساوت‌ولز بوده و خواستار اصلاح‌های فوری شده‌اند.
کارترایت از اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و بیماری زخم معده مزمن رنج می‌برد، که یک بیماری قابل درمان است؛ او به اتهام‌های نسبتا جزیی بازداشت شده بود و در آگوست ۲۰۲۱ (مرداد/شهریور ۱۴۰۰) در زندان سیلورواتر محبوس شد.
شدت بیماری روانی کارترایت به‌حدی بود که ۱۶ روز قبل از مرگش، روانپزشکان با استفاده از قوانین بهداشت روانی ایالت دستور دادند او را برای درمان به بیمارستان پزشکی قانونی لانگ‌بی منتقل کنند.
اما در ادامه این زندانی بیمار به‌جای انتقال به بیمارستان پزشکی قانونی لانگ‌بی در یک سلول به‌اصطلاح تحت نظارت در همان زندان محبوس شد. دلیل منتقل نشدن کارترایت نبود تخت خالی در بیمارستان پزشکی قانونی لانگ‌بی عنوان شده بود.
ادعا می‌شود که پیش از مرگ کارترایت در زندان سیلورواتر، هیچ تختی در بیمارستان در دسترس نبود؛ پزشکی قانونی سیدنی این این وضعیت را شکست نظام‌مند و فاحش توصیف کرد.
بیماری روانی کارترایت او را به یک زندانی بسیار آسیب‌پذیر تبدیل کرده بود. تحقیق‌ها درمورد مرگ این زندانی، او را به‌عنوان یکی از آسیب‌پذیرترین افراد جامعه توصیف کرد.
- بیشتر بخوانید:
- بازداشتگاه‌های مهاجرتی استرالیا در کنترل پیمانکار بدنام آمریکایی
- انتقاد‌ها از وضعیت زنان مهاجر در بازداشتگاه‌های استرالیا
سلولی که کارترایت در آن نگهداری می‌شد ازسوی یک کارشناس به‌عنوان محیطی برای شکنجه بیمار‌های روانی توصیف شد؛ زیرا این سلول به‌طور مداوم، حتی در طول شب روشن بود، سطوح سختی داشت و سرد و آشفته به‌نظر می‌رسید.
براساس گزارش‌ها، کارترایت در ساعت‌های آخر پیش از مرگش ۱۹ بار درخواست آب کرده بود.
انتقاد گسترده کارشناسان از عوامل منجر به مرگ کارترایت
جامعه بهداشت روان استرالیا و سازمان حامی افراد دارای معلولیت شکست‌های نظام‌مند را در سیستم‌های بهداشت روانی و عدالت استرالیا و خشونت‌های مستندشده در گزارش پزشکی قانونی از مرگ سایمون کارترایت در زندان سیلورواتر مورد انتقاد شدید قرار دادند.
این سازمان‌ها گفتند که این گزارش نشان داد که نگهبانان زندان به‌طور عمدی آب را برای این زندانی قطع کردند، درخواست‌های ناامیدانه او برای کمک را به سخره گرفتند و سوابق پزشکی او را برای سرپوش گذاشتن بر شکنجه‌های نظام‌مند و اعمال محدودیت‌ها پنهان کردند.
پایگاه اسکوپ‌وورلد نوشت: این اقدام‌های غیرانسانی، که با نارسایی‌های آشکار در حمایت‌های بهداشت روان ترکیب شده است، نیاز مبرم به اصلاح همه‌جانبه را برجسته می‌کند.
این پایگاه تاکید کرد: سایمون کارترایت در زمان مرگ در انزوا محبوس بود و سابقه مستندی از چالش‌های شدید سلامت روان داشت. این حادثه غم‌انگیز نماد یک بحران گسترده‌تر است؛ جرم‌انگاری و بی‌توجهی به افراد دارای معلولیت‌های روانی و استفاده مداوم از شیوه‌های محدودکننده که به افراد معلول آسیب می‌رساند و جان آنها را می‌گیرد.
انتهای پیام/
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
