هیروشیما و ناگازاکی تا غزه؛ تاثیر امپریالیسم آمریکایی - حمایت آنلاین

فهرست تمام قربانیان بمباران اتمی هیروشیما در ۲۲ می ۲۰۲۵ (اول خرداد) از مقبره سنگی یادبود هیروشیما بیرون آورده شد.

این فهرست شامل ۳۴۴ هزار و ۳۰۶ نام است و یک جلد آن به کسانی که هویتشان ناشناخته است اختصاص داده شده است. 

در همان روز، زمانی که هیروشیما مراسم یادبود قربانیان خود را برگزار می‌کرد، رندی فاین، نماینده جمهوری‌خواه کنگره آمریکا در فاکس‌نیوز پیشنهاد کرد که سلاح هسته‌ای بر غزه انداخته شود. با وجود سابقه اظهارات آتش‌افروزانه و افراطی او، او اولین سیاستمدار آمریکایی نبود که چنین بیانیه‌ای صادر کرد.

یک سال قبل، در ۲۱ مارس ۲۰۲۴ (۲ فروردین ۱۴۰۳) تیم والبرگ، نماینده جمهوری‌خواه کنگره آمریکا، نیز پیشنهاد داد که سلاح هسته‌ای بر غزه انداخته شود، مانند ناکازاکی و هیروشیما.

همچنین کمتر از یک ماه پس از آغاز حمله رژیم صهیونیستی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، آمیخای الیاهو، وزیر میراث رژیم صهیونیستی به یک ایستگاه رادیویی عبری گفت که باید یک بمب هسته‌ای بر غزه انداخته شود.

از زمانی که رژیم صهیونیستی جنگ نسل‌کشی خود را علیه غزه آغاز کرد، مقایسه‌ها با بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی توسط طیف وسیعی از چهره‌ها مورد استناد قرار گرفته است.

تکرر و سهل‌انگاری سیاستمداران و کارشناسان که از تخریب هسته‌ای غزه استقبال کرده‌اند (و گاهی اوقات آن را تشویق کرده‌اند) در ژاپن، جایی که احساسات ضد جنگ و طرفدار فلسطین افزایش یافته است، مورد توجه قرار گرفته است.

سال گذشته، نیهون هیدانکیو، گروه نماینده بازماندگان زنده بمب اتمی (هیباکوشا)، جایزه صلح نوبل را از آن خود کرد. یکی از سران آن به نام توشیوکی میماکی، گفت که امدادگران در غزه شایسته این افتخار هستند. اوایل همان سال، شهردار ناگازاکی، با وجود انتقاد عمومی از سفارت رژیم صهیونیستی و حامیانش، از دعوت سفیر این رژیم به مراسم یادبود این شهر خودداری کرد.

در کشوری که ویرانی‌های جنگ هسته‌ای خاطره‌ای زنده است، درخواست‌های گاه‌به‌گاه برای نابودی غزه، همان منطق نابودی را منعکس می‌کند. 

۸۰ سال پس از هیروشیما، درخواست‌های آشکار سیاستمداران برای نابودی کل جمعیت غیرنظامی، حتی در حالی که فلسطینیان گرسنه، بمباران و سوزانده می‌شوند، نشان می‌دهد که چقدر درس‌های کمی درباره بمب‌های هسته‌ای آموخته شده است و چقدر چنین خشونت آخرالزمانی به‌طور کامل عادی شده است.

خاطره‌ای دوباره زنده‌شده

تصاویر دلخراش منتشر شده از غزه، نوزادان لاغز، کودکانی که توسط سلاح‌های آمریکایی سوزانده و مورد اصابت گلوله قرار گرفته‌اند، و منطقه‌ای که به ویرانه تبدیل شده است، در سطح جهانی طنین‌انداز شده است.

در ژاپن، این صحنه‌ها حتی عمیق‌تر شده‌اند و خاطره تاریخی را دوباره زنده کرده‌اند و شباهت‌های فراموش‌نشدنی با تخریب گسترده هیروشیما و ناگازاکی را تداعی می‌کنند.

• بیشتر بخوانید:
• بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی؛ یادآوری از جنایت‌های هولناک آمریکا علیه بشریت

ادعای سلطه استعماری امروز در غزه طنین‌انداز است، جایی که نظامیان صهیونیست اعمال سادیستی خود را در آنچه گروه‌های حقوق بشری جنایت‌های جنگی توصیف می‌کنند، به صورت زنده پخش کرده‌اند.

میدل ایست‌آی نوشت: بمب‌های اتمی که بر روی هیروشیما و ناگازاکی انداخته شدند، برای پایان دادن به جنگ به کار گرفته نشدند. بلکه، آنها برای تثبیت برتری پس از جنگ آمریکا در منطقه آسیا و اقیانوسیه پس از اعلام اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۴۳ مبنی بر قصد خود برای ورود به تئاتر اقیانوس آرام پس از پایان جنگ در اروپا، به کار گرفته شدند.

افسانه‌های جنگ

از میان افسانه‌های بسیاری که برای توجیه قتل‌عام امپریالیستی ساخته شده‌اند، تعداد کمی به اندازه ادعای آمریکا مبنی بر اینکه بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی به نوعی برای نجات جان انسان‌ها ضروری بوده است، پایدار هستند.

هری ترومن، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، در خاطرات خود در سال ۱۹۵۵ ادعا کرد که استفاده از سلاح‌های هسته‌ای در ژاپن جان ۵۰۰ هزار آمریکایی را نجات داد.

در عوض، بمب‌های اتمی که بر روی هیروشیما و ناگازاکی انداخته شدند، حدود ۲۴۶ هزار نفر را کشتند که بیشتر آنها غیرنظامی بودند. 

با این حال، این ادعای تحریف‌شده همچنان توسط ملی‌گرایان راست‌گرای آمریکایی و صهیونیستی به شدت مورد دفاع قرار می‌گیرد.

نابودی باشکوه

بمباران اتمی ژاپن همچنان جایگاه قدرتمندی در تخیل آمریکایی‌ها و غربی‌ها دارد و به عنوان اعمال نجات‌بخش، اخلاقی و نمایش‌های پیروزمندانه قدرت تکنولوژیکی و سلطه امپراتوری تصویر می‌شود.

این زیبایی‌شناسی از مرگ دسته‌جمعی، پس از قرن‌ها افسانه‌سازی، تبلیغات و داستان‌سرایی ملی‌گرایانه آمریکایی، افسانه‌ای که خشونت تکنولوژیکی را ستایش می‌کند و به حذف قربانیان آن وابسته است، رخ می‌دهد.

همین جهان‌بینی نسل‌کشی است که اکنون به سیاستمداران آمریکایی و صهیونیست اجازه می‌دهد آشکارا خواستار حمله هسته‌ای به غزه و دیگر دشمنان اعلام‌شده هژمونی آمریکا شوند.

رژیم صهیونیستی برای دهه‌ها خود را به‌عنوان یک نوآور جهانی در فناوری نظامی معرفی کرده و به سلاح‌هایی که آزمایش‌شده بر روی فلسطینی‌ها هستند، افتخار می‌کند. 

رژیم صهیونیستی در طول حمله سال ۲۰۱۴ خود به غزه، فیلم‌هایی را از ساختمان‌های هدف قرار گرفته در نمایشگاه‌های بین‌المللی اسلحه برای تبلیغ پهپاد‌های خود به نمایش گذاشت. نمایش‌های مشابهی با جنگ فعلی همراه بوده‌اند، و براساس گزارش‌ها، مقام‌های صهیونیست سیستم‌های تسلیحاتی جدیدی را براساس عملکردشان در غزه تبلیغ می‌کنند.

چه در ژاپن، چه در غزه، ایدئولوژی که کشتار جمعی غیرنظامیان را ممکن می‌سازد، دست نخورده باقی مانده است. این ایدئولوژی از طریق غیرانسانی‌سازی نظام‌مند قربانیان خود (مردم بومی، جمعیت‌های استعمار شده و اکنون فلسطینی‌ها) که رنج آنها به داده‌های آماری، معیار‌های فروش یا خوراک تبلیغاتی تقلیل می‌یابد، ادامه می‌یابد؛ و همانطور که این سیستم نابودی امروز در غزه به خشن‌ترین و بی‌حد و حصرترین شکل خود می‌رسد، جهان همچنان به آن بی‌توجه است. 

انتهای پیام/