ارتش رژیم صهیونیستی از زمان آغاز نسل‌کشی در اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) به‌طور متوسط روزانه ۲۱.۳ زن را از طریق بمباران مستقیم نوار غزه به شهادت رسانده است. این رقم تقریبا معادل یک زن فلسطینی در هر ساعت است و شامل کسانی که به‌دلیل محاصره، گرسنگی یا عدم مراقبت‌های پزشکی جان خود را از دست داده‌اند، نمی‌شود.

میزان تکان‌دهنده و بی‌سابقه کشتار زنان در نوار غزه نشان‌دهنده الگوی نظام‌مند رژیم صهیونیستی در کشتار جمعی است که به‌طور عمدی زنان فلسطینی، به‌ویژه مادران را هدف قرار می‌دهد. 

گروه‌ها و نهاد‌های حقوق بشری کشتار هزاران زن را مستند کرده‌اند. بسیاری از آنها در سن باروری بودند و همچنین هزاران مادری که در کنار فرزندانشان در خانه‌هایشان، اردوگاه‌های آوارگان، پناهگاه‌های موقت یا در حین جست‌وجوی مناطق امن یا تلاش برای محافظت از فرزندان خود در برابر بمباران بودند، به شهادت رسیده‌اند. 

الگوی فزاینده هدف قرار دادن روزانه نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی از کشتار زنان فلسطینی در نوار غزه به‌عنوان ابزاری برای نابودی کل جمعیت استفاده می‌کند؛ این کشتار‌ها براساس قوانین بین‌المللی در زمره جرم نسل‌کشی قرار می‌گیرد.

داده‌های میدانی نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی به‌طور نظام‌مند زنان باردار و مادران جوان را در کنار فرزندانشان یا درحالی که سعی در مراقبت و محافظت از خانواده‌هایشان دارند، به شهادت می‌رساند. این نقض آشکار قوانین بین‌المللی بشردوستانه است و عملی است که به‌طور مستقیم آینده جمعیت فلسطین را تهدید می‌کند.

سوابق رسمی شهادت ۱۲ هزار و ۴۰۰ زن فلسطینی، از جمله ۷ هزار و ۹۲۰ مادر، را در طول ۵۸۲ روز نسل‌کشی در نوار غزه تایید می‌کند. داده‌ها همچنین نشان می‌دهد که میزان مرگ‌ومیر در میان مادران، زنان باردار و زنان شیرده به‌دلیل بمباران مستقیم رژیم صهیونیستی به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده است. 

اقدام رژیم صهیونیستی در هدف قرار دادن فلسطینی‌ها فراتر از کشتار است؛ براساس اعلام وزارت بهداشت فلسطین، ۶۰ هزار زن باردار درحال حاضر به‌دلیل سوءتغذیه، گرسنگی و مراقبت‌های بهداشتی ناکافی، شرایط سختی را تحمل می‌کنند. این وضعیت به‌طور مستقیم ناشی از محاصره شدید و ممنوعیت ورود کالا و کمک‌های بشردوستانه از اوایل ماه مارس (اسفند ۱۴۰۳) است. 

کشتار زنان و مادران فلسطینی، به‌ویژه زنان باردار، از الگوی روشنی برای پیشگیری از بارداری پیروی می‌کند که براساس ماده ۲ (d) کنوانسیون نسل‌کشی ۱۹۴۸، عنصر اساسی نسل‌کشی را تشکیل می‌دهد. این ماده تحمیل اقدام‌ها با هدف جلوگیری از تولد در درون یک گروه را به‌عنوان یک عمل نسل‌کشی تعریف می‌کند.

ممانعت رژیم صهیونیستی از تولد در نوار غزه اشکال مختلفی دارد. ازجمله این اشکال، کشتار مستقیم زنان در سن باروری، هدف قرار دادن مادران باردار، تخریب زیرساخت‌های مراقبت‌های بهداشتی برای زایمان و همچنین مراقبت‌های دوران بارداری، محرومیت از دارو‌های ضروری و تجهیزات پزشکی، گرسنگی مادران و نوزادان، و فقدان تغذیه کافی برای مادران و نوزادان که به مرگ تدریجی و عوارض شدید سلامتی منجر می‌شود، است. 

• بیشتر بخوانید:
• تاثیر محاصره و قحطی در غزه بر سالمندان
• سکوت تا انزوا؛ دیپلماسی مقاومت علیه رژیم اشغالگر

مادران فلسطینی به‌دلیل از دست دادن فرزندان، همسران و یا خانه‌های خود، به‌علاوه ناتوانی در محافظت از خود، خانواده‌هایشان و یا تامین معیشت خود، پریشانی روانی پیچیده‌ای را تجربه می‌کنند. فقدان امنیت و جابه‌جایی‌های مداوم، اضطراب، افسردگی و آسیب‌های روانی شدید را بیشتر تشدید می‌کند.

مادر ۴ فرزند اهل غزه که به‌دلیل نگرانی‌ها از اقدام‌های تلافی‌جویانه رژیم صهیونیستی درخواست کرد نامش فاش نشود، گفت: ما بیش از ۱۰ بار آواره شده‌ایم و از بمباران‌های زیادی جان سالم به‌در برده‌ایم. نمی‌توانم به فرزندانم اطمینان خاطر بدهم. آنها هر شب با صدای بمباران به خواب می‌روند و من از ترس اینکه مبادا از خواب بیدار شوم و هیچ‌کدام از آنها زنده نباشند، گریه می‌کنم.

وی اضافه کرد:: من شاهد تراژدی از دست دادن مادران و فرزندان بوده‌ام. من به یک مادر ناتوان که نمی‌تواند غذای فرزندانش را تامین کند، تبدیل شده‌ام.

نهاد‌های حقوق بشری می‌گویند که همه کشورها، چه به‌صورت فردی و چه به‌صورت جمعی، باید با انجام اقدام‌های فوری برای توقف نسل‌کشی در نوار غزه، از طریق اجرای اقدام‌های موثر برای حفاظت از غیرنظامیان فلسطینی، تضمین پایبندی رژیم صهیونیستی به قوانین بین‌المللی و تصمیم‌های دیوان بین‌المللی دادگستری و پاسخگو کردن این رژیم در قبال جنایت‌هایش علیه فلسطینیان، به مسئولیت‌های قانونی خود عمل کنند. 

این نهاد‌ها تاکید کردند: دیوان کیفری بین‌المللی باید در اولین فرصت مطابق با اصل عدم مصونیت در قبال جنایت‌های بین‌المللی، احکام بازداشت نخست‌وزیر و وزیر جنگ سابق اسرائیل را دوباره صادر کند. 

انتهای پیام/