بی‌خانمانی در سراسر اروپا به یک معضل جدی و مهارناپذیر تبدیل شده است؛ براساس اعلام فدراسیون اروپایی FEANTSA که در زمینه مبارزه با بی‌خانمانی فعالیت می‌کند، بیش از یک میلیون نفر در اروپا گرفتار بحران بی‌خانمانی هستند.

فدراسیون یادشده ضمن ارائه این آمار، اعلام کرد که نگرانی‌های جدی درباره درست و دقیق نبودن این آمار دارد و احتمالا شمار واقعی افراد بی‌خانمان در اروپا بسیار بیشتر است؛ یکی از نگرانی‌های جدی در این باره، افزایش سهم زنان و کودکان از جمعیت بی‌خانمان‌ها در کشورهای اروپایی است. 

در میان کشور‌های اروپایی انگلیس با نرخ ۴۳ بی‌خانمان به ازای هر ۱۰ هزار نفر، وضعیتی بحرانی دارد.

در عین حال، بحران بی‌خانمانی در بلژیک در میانه فصل سرد سال، چالش‌های جدی را رقم زده است؛ براساس گزارش رسانه‌های بلژیکی، بروکسل، پایتخت این کشور در میان شهر‌های مختلف بدترین وضعیت را دارد و احتمالا جمعیتی حدود ۱۰ هزار نفر در این شهر بی‌خانمان هستند.

سازمان حمایت از بی‌خانمان‌های بروکسل به‌تازگی درباره کاهش دما و افزایش درخواست بی‌خانمان‌ها برای دریافت سرپناه هشدار داد.

گستردگی بحران بی‌خانمانی در بروکسل به معنای در امان بودن دیگر شهر‌های این کشور از این معضل نیست؛ شهرداری کوچک بلژیک نیز اعلام کردند که با بحران بی‌خانمانی به‌عنوان یک واقعیت مواجه شده‌اند.

بحران بی‌خانمانی در بلژیک از سال ۲۰۱۸ در مسیر صعودی قرار داشته است؛ در عین حال، سهم کودکان از این بحران در حال افزایش و نگران‌کننده است.

در عین حال، بررسی‌ها نشان می‌دهند که پناهجویان در بلژیک با نرخ گسترده‌ای قربانی سیاست‌های ضدمهاجرتی این کشور شده و در دام بی‌خانمانی گرفتار می‌شوند.

دلیل این امر، نبود امکانات کافی برای اسکان پناهجویان است؛ یکی از پناهجویان که در ژوئن ۲۰۲۳ (خرداد ۱۴۰۲) وارد بلژیک شده است، در این باره گفت: گاهی سرپناه موقت می‌دهند، اما شرایط این سرپناه‌ها غیرانسانی، فاقد بهداشت و امنیت بود؛ من ناچار بودم برای تهیه غذای خود گدایی کنم.

وی تصریح کرد: تبعیض علیه پناهجویان در بلژیک به‌شدت احساس می‌شود؛ کمک به پناهجویان با اولویت به افراد دارای ملیت‌های خاص داده می‌شود؛ این در حالی است که بقیه در سرما و گرسنگی رنج می‌برند.

داستان زندگی این پناهجو، یک موضوع منحصربه‌فرد نیست؛ در خیابان‌های شهر‌های بلژیک، بسیاری از پناهجویان به دلیل سیاست‌های ضدمهاجرتی و رویکرد‌های نامناسب بلژیک در مورد مسکن، بی‌خانمان هستند.

این بحران فراتر از بعد اجتماعی یک مورد آشکار نقض حقوق بشر است؛ زیرا مسکن یک حق اساسی است که در منشور‌های بین‌المللی مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر تضمین شده است؛ بند ۱ ماده ۲۵ منشور اعلام می‌کند: هر کس حق دارد از استاندارد زندگی مناسب برای سلامت و رفاه خود و خانواده‌اش، ازجمله غذا، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی بهره‌مند باشد.

• بیشتر بخوانید:
• بروکسل؛ پایتخت بی‌خانمانی اروپا
• گزارش «یورو مد مانیتور» درباره رشد بی خانمانی در بلژیک

در عین حال، میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در بند یک ماده ۱۱ تاکید می‌کند: هر کس برای داشتن سطح زندگی مناسب برای خود و خانواده‌اش، ازجمله غذا، پوشاک، مسکن کافی و بهبود مستمر وضعیت شرایط زندگی حق دارد.

کنوانسیون ۱۹۵۱ پناهندگان و پروتکل ۱۹۶۷ آن در ماده ۲۱ تصریح می‌کند که پناهندگان باید از رفتاری مشابه با اتباع در مورد مسکن برخوردار شوند و حق آن‌ها را برای داشتن سرپناه ایمن و مناسب باید تضمین شود.

بلژیک همه این منشور‌ها و قرارداد‌ها را امضا کرده است.

با بررسی داده‌های آژانس پناهندگان سازمان ملل (UNHCR)، مشخص می‌شود که بحران کنونی در بلژیک نه به دلیل افزایش شمار پناهجویان بلکه ناشی از نبود سازوکار‌هایی برای مدیریت این وضعیت است.

یک روانشناس بلژیکی متخصص در زمینه تروما، اظهار کرد: مسکن یک نیاز اساسی انسان است؛ تاثیر بی‌خانمانی شدید است؛ در کشوری مانند بلژیک، مسکن به دلیل شرایط سخت آب‌وهوایی ضروری است؛ تهدید بی‌خانمانی باعث استرس و اضطراب می‌شود.

داستان بی‌خانمانی پناهجویان در بلژیک تصویری دلخراش از زندگی در شرایط غیرانسانی و به دور از ثبات و امنیت را به تصویر می‌کشد؛ از آنجایی که پناهجویان همچنان با چالش‌های سخت از سرمای شدید گرفته تا رفتار تبعیض‌آمیز مواجه هستند، راه‌حل‌های فوری و جامع برای حل بحران مسکن پناهجویان ضروری‌تر از هر زمانی به نظر می‌رسد.

انتهای پیام/