حکم مقرر در ماده ۹۶ قانون اجرای احکام مدنی مصوب ۱۳۵۶ ناظر بر حقوق و مزایای مستمر می‌باشد و دیگر پرداختی‌هایی که به کارمند تعلق می‌گیرد؛ نظیر پاداش پایان خدمت، وجوه اضافه‌کاری، تشویقی، عیدی، کارانه و حق مأموریت و به طور کلی مزایایی که به طور مستمر به کارمند پرداخت نمی‌شود، مشمول عنوان حقوق و مزایای مستمر نمی‌باشد و از شمول ممنوعیت توقیف و کسر بیش از یک چهارم یا یک سوم حقوق و مزایا موضوع ماده ۹۶ قانون اجرای احکام مدنی مصوب ۱۳۵۶ برای استیفاء محکوم‌به خارج است؛ بنابراین، می‌توان از محل پرداخت‌های غیر مستمر بدون محدودیت موضوع ماده ۹۶ یادشده، محکوم‌به را استیفاء کرد.