نهال موسوی در عصرایران نوشت: حدود 2 هفته از پخش آخرین قسمت برنامه گل یا پوچ گذشته است و اکنون می‌توان به جرات آن را یکی از برنامه‌های موفق مسابقه محور شبکه نمایش خانگی برشمرد که در نوع خود کم نظیر است.

گل یا پوچ یک بازی سنتی ایرانی است که هر شخصی از همان کودکی به شکلی بسیار ساده آن را تجربه کرده است، یک نفر چیزی (گل) را در دستش گذاشته و دستانش را پشت سرش برده و بعد دو دست را طرف مقابل می‌گیرد تا او حدس بزند گل در کدام دست است.

شکل حرفه‌ای تر آن که تقریبا بیشتر در قهوه‌خانه‌ها و محافل بزرگسال بازی می‌شود به همین گونه‌ای است که در برنامه «گل یا پوچ» دیده شد خال با تعداد بازیکن بیشتر یا کمتر از تک نفره گرفته تا تیم‌های 5 و 7 و 9 نفره و حتی تا تعداد بسیار بیشتر 30 یا 40 نفر و …

اولین جذابیت این بازی در این است که معما گونه است و باید آن را حل کرد که در این رفت و آمد گل بین دست‌ها، حدس و گمان درباره آن، همفکری افراد با هم و … همگی تعلیق ناشی از کشف بازی را بیشتر می‌کند و در بسیاری مواقع هم غافلگیری ناشی از زیرکی و هوش پنهان کننده گل یا یابنده آن باعث می‌شود که هم شرکت کنندگان و هم تماشاگران آن به وجد آیند.

نکته اصلی در این بازی این است که فرقی ندارد که تو بازیکن باشی یا فقط تماشاگر به هرحال به نوعی در این بازی حضور داری چون در ذهن خود مدام در حال تحلیل و بررسی اتفاقات رخ داده هستی و منتظر می‌مانی تا ببینی جواب تو هم درست است یا خیر؟

یکی از نکات قابل توجه در این برنامه «گل یا پوچ» تولید شده فیلیمو این است که فضای طراحی شده و شکل برگزاری آن مانند استفاده از مهران مدیری به عنوان مجری، تصویر، دکور و طراحی صحنه و لباس، استفاده از حضور تماشاگران در صحنه، استفاده از کارت و … همگی حساب شده و در جهت تقویت توجه بیشتر بیننده به بازی بود و حتی در بخش صدا مانند موسیقی متن و یا صداسازی برای لحظات خاص و پر از تعلیق هم بسیار به خوبی صورت گرفته بود.